Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΌΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΥΝΌΛΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΟΣΥΝΟΛΟ

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΌΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΥΝΌΛΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΟΣΥΝΟΛΟ

Αναδημοσίευση παλαιότερου κειμένου

Κατηγορίες: ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΠΑΙΔΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΜΜΑΤΑ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΚΟΜΜΑΤΑ — dimkaramitsas @ 6:47 μμ
Tags: ΑΛΛΑΓΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΣΜΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ, ΚΡΙΣΗ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΜΕΛΛΟΝ, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΠΛΑΝΗΤΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ



Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΌΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΥΝΌΛΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΟΣΥΝΟΛΟ



Στην πραγματικότητα η οικονομία δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα κοινωνικό μηχανισμό παραγωγής και προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών, οι οποίοι αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου. Το εάν οι ανάγκες αυτές είναι βιοτικής ή μη, πραγματικές ή επίπλαστες, άμεσες ή έμμεσες, ατομικές ή κοινωνικές και χίλιες δυό άλλες διακρίσεις δεν αλλάζει την ουσία του κεντρικού ορισμού.

Ως ελληνική λέξη είναι σαφώς ετυμολογική (οίκος και νομή ή νέμηση) και επιβεβαιώνει την άμεση σύνδεσή της με τις ανάγκες του ανθρώπου.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω η οικονομία αναφέρεται πάντοτε στον άνθρωπο και τον οίκο του, τον τόπο στον οποίο βιώνει και μέχρι σήμερα στον πλανήτη γη. Για τον λόγο αυτό και κυρίως επειδή είναι ανθρώπινο δημιούργημα – δράση και αναφέρεται στον ανθρώπινο ον, είναι πεπερασμένη και μετρήσιμη. Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια μεγέθους που ορίζονται από το ανθρώπινο όν και τον τόπο του.

Μπορεί συνεπώς να περιληφθεί και να εννοηθεί σαν ένα σύνολο, σαν ένα κύκλος ο οποίο έχει και τελικά όρια και δυνατότητες, τελικές διαστάσεις. Μέσα στον κύκλο των τελικών διαστάσεων μπορούμε να ορίσουμε ένα άλλο κύκλο που αφορά την σημερινή εικόνα – θέση της παγκόσμιας οικονομίας.

Περαιτέρω και μέσα στα σύνολα αυτά μπορούν σχηματικά να οριστούν κύκλοι με σύνολα και υποσύνολα που αντιστοιχούν στην οικονομία κάθε χώρας, ομάδας χωρών, ανάλογα με το τι αφορά κάθε φορά η μέτρηση.

Για να υπάρχει πραγματική εικόνα οι κύκλοι όλοι αυτοί είναι ευνόητο ότι δεν μπορούν και δεν είναι ορθό να οριστούν με βάση οικονομικά μεγέθη μετρούμενα σε χρήμα, αλλά σε παραγόμενα αγαθά και υπηρεσίες. Όπως πρόσφατα με τις Η.Π.Α. και άλλα κράτη, έτσι ο οποιοσδήποτε μπορεί να εκδώσει 5κις εκατομμύρια νομισμάτων και αντίστοιχων νομισματικών μονάδων. Αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζουν τα όρια ή το πλαίσιο της οικονομίας, της αληθούς οικονομίας καθώς αυτή αναφέρεται στον άνθρωπο και δεν υπάρχει χωρίς αυτόν.

Με την πιο πάνω ορθολογική θεώρηση της οικονομίας, που οδηγεί στην κατανόηση της ανθρώπινης πραγματικότητας και την ανακάλυψη της ουσιαστικής γνώσης, καταρρίπτεται μία σειρά από δοξασίες και μυθεύματα για το τι είναι στην πραγματικότητα οικονομία και για την μέχρι σήμερα επένδυσή της με ένα μανδύα επιστημονικοφάνειας ή επιστημονικότητας. Στην πραγματικότητα η θεώρηση της οικονομίας που έχουμε σήμερα είτε ως απλοί πολίτες είτε ως οικονομολόγοι βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εσφαλμένα δεδομένα, παραδοχές και θεωρήσεις, όπως αυτό της θεώρησης με βάση τα οικονομικά μεγέθη.

Τα ίδια σφάλματα στρεβλώνουν και καταστρέφουν την πορεία της ανθρωπότητας και δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στο πορεία των αιώνων που επικρατούν.

Το οικοδόμημα της οικονομίας δεν είναι τίποτε άλλο από ένας μηχανισμός που στήθηκε από τους ισχυρούς για την εκμετάλλευση των αδυνάμων και την διαιώνιση της ισχύος τους (το πώς και γιατί έγιναν αυτοί ισχυροί το έχω αναπτύξει σε άλλα κείμενά μου) και μην ξεχνάμε πως ακόμα και οι περισσότεροι πόλεμοι είχαν ως σκοπό την λαφυραγωγία («πλιάτσικο») και την επιβολή της ισχύος προς εκμετάλλευση.

Ας ξεκινήσουμε λοιπον να στοχαζόμαστε και να σκεπτόμαστε παραδείγματα και αποδείξεις για την πιο πάνω θεώρηση της οικονομίας, αλλά και να αντιλαμβανόμαστε και να σχεδιάζουμε κάτι αναγκαίο και αντίστοιχο με την πραγματικότητα και τον πλανήτη μας: την οικονομία των αναγκών του ανθρώπου, που επαναφέρει τον ορθολογισμό στην διαχείριση της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής. .

Ας έλθουμε όμως στα δικά μας αμέσα και ημέτερα πράγματα. Η ελληνική οικονομία αποτελεί ως σύνολο ένα υποσύνολο ενταγμένο στο πλαίσιο ευρύτερων κύκλων, ο πιο άμεσος κύκλος είναι αυτός της Ευρωζώνης, εν συνεχεία της Ε.Ε. , της Ευρώπης κ.ο.κ. (αντίστοιχα θα μπορούσε να ειδωθεί ως υποσύνολο των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου κλπ.). Το υποσύνολο αυτό είναι βέβαιο ότι έχει μεγαλύτερες παραγωγικές δυνατότητες από τις σημερινές που δημιουργούν γύρω από τον κύκλο του σήμερα ένα κύκλο πολύ μεγαλύτερο. Απαντες όμως οι κύκλοι αυτοί, το ελληνικό υποσύνολο συμπιέζεται και καθορίζεται από το περίγραμμα του Ευρωπαϊκού κύκλου και των άλλων υποσυνόλων που τον απαρτίζουν. Στο πλαίσιο λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας και με την στρεβλή θεώρηση και στόχο που είναι αμειγώς στόχος οικονομικών νομισματικών μεγεθών και όχι στόχος άμεσης ανθρώπινης επάρκειας και ευμάρειας, το ελληνικό υποσύνολο και τα όρια του κύκλου συμπιέζεται και καθορίζεται από τους ισχυρότερους κύκλους (όπως π.χ. της Γερμανίας και της Γαλλίας) οι οποίοι επηρεάζουν ουσιαστικότερα και αμεσότερα και προσδιορίζουν το σύνολο της Ευρωζώνης και τους κανόνες του. Ουσιαστικά ο δικός μας κύκλος είναι κατά την λειτουργία του ανοικτός ως προς τις έξωθεν παρεμβάσεις και εντολές καθώς οι κύκλοι αυτοί ορίζονται ανοικτοί για τις οικονομικές μονάδες της Ευρωζώνης οι οποίες ορίζουν και το νομικό πλαίσιο, στερείται περαιτέρω και της νομισματικής αυτονομίας, ενώ παράλληλα δεν μπορεί εύκολα να επεκταθεί προς τα όρια των δυνατοτήτων του, καθώς συμπιέζεται από τους ισχυρότερους κύκλους. Ετσι καθίσταται εξωτερικά διάτρητος και συμπιεζόμενος, μπορεί εύκολα να συρρικνωθεί και ετεροκαθορίζεται. Αντίστοιχα δεν μπορεί να αντιδράσει και με τον έξωθεν έλεγχο του νομίσματος καθίσταται για ένα ακόμα λόγο και αιτία αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω αναφέρω την διαφορά επιτοκίων δανεισμού των κρατών στο ενιαίο και με το αυτό νόμισμα σύνολο που λέγεται Ευρωζώνη, αλλά και το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν λαμβάνει τα χρήματα που του αναλογούν και του ανήκουν από την Ε.Κ.Τ., αλλά τα δανείζεται έναντι υψηλού επιτοκίου από εμπορικές τράπεζες. Οι ποσοστώσεις στην παραγωγή (δηλ. ο περιορισμός της παραγωγής σε ποσότητες μικρότερες από τις βιοτικές ανάγκες του λαού μας), οι επιδοτήσεις για συγκεκριμένες μόνο καλλιέργειες και δεκάδες άλλα μέτρα. Το ότι ο κύκλος και τα υποσύνολα αυτά καθορίζουν σαφείς σφαίρες επιρροής, εκμετάλλευσης και εν τέλει λαφυραγωγίας των ισχυρών είναι κατάδηλο, αυτό που μέλλει να αποδειχθεί είναι το πότε η όρια συμπύκνωσης και συρρίκνωσης θα λειτουργήσουν ανατρεπτικά στην πορεία των δυνάμεων.

Είναι σαφές ότι μέσα στο πλαίσιο αυτό των ελεγχόμενων υποσυνόλων (το αυτό επακριβώς έχει οριστεί για τις επιμέρους κοινωνίες και τα πρόσωπα) και της στρεβλής και αβάσιμης οικονομίας δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον τόσο ελληνικό όσο και παγκόσμιο καθώς τα όρια συμπύκνωσης και αντοχής πιέζονται και παραβιάζονται από ένα σύστημα με λάθος κανόνες και σκοπούς.

Η μόνη σαφής σήμερα λύση για τον τόπο μας είναι να αρχίσουμε να παράγουμε αγαθά προσανατολισμένοι στις βιοτικές μας ανάγκες. Να σχεδιάσουμε μια οικονομία χωρίς υπερπαραγωγές και ελλείμματα (τα τελευταία είναι άκρως εκμεταλλεύσιμα για τους τρίτους), η οποία θα αγνοεί τα σύνολα και τα υποσύνολα, αλλά θα είναι προσανατολισμένη (έστω και ως υποσύνολο) στην αυτάρκεια και ευμάρεια των ανθρώπων. Μόνο αυτή ως πραγματική οικονομία, ως ορθολογική οικονομία δύναται να επικρατήσει των κύκλων της οικονομίας των νομισματικών αξιών και να φέρει ακόμα και την ίδια την νομισματική και συνολική απεξάρτηση.

Ας σχεδιάσουμε λοιπόν μια οικονομία μετρώντας τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες μας και καλύπτοντάς τις. Είναι το μόνο μέτρο που βασίζεται στον άνθρωπο και το μόνο μέσο για να ξεπεραστεί η αθλιότητα της εξάρτησης.