ΜΟΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ & ΤΗΝ ΣΑΠΙΛΑ

ΜΟΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ & ΤΗΝ ΣΑΠΙΛΑ





Οδεύουμε ολοταχώς προς την «πτώχευση», είτε αυτή εκφραστεί με δήλωση στάσης – αδυναμίας πληρωμών, είτε με αίτημα αναδιάρθρωσης του χρέους, είτε με αίτημα επαναπροσδιορισμού και μείωσής του.

Οδεύουμε ολοταχώς στην εγκατάλειψη του Ευρώ και στην επανέκδοση ελληνικού νομίσματος.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση (γερμανιστί Reich – «ραϊχ»), αυτός ο κίβδηλος θεσμός, εκφράστηκε ανοικτά δια της ηγεμόνος γερμανίδας καγκελαρίου : « όποιος δεν μπορεί ας πτωχεύσει …». Αυτό είναι και το πραγματικό περιεχόμενο της Ε.Ε., η ουσία της : δεν υπάρχει καμία αλληλεγγύη, καθώς δημιουργήθηκε και λειτουργεί ως μηχανισμός παραγωγής κερδών για τα ισχυρά κράτη και τους εκεί δραστηριοποιούμενους επιχειρηματίες. Ουσιαστικά τα ίδια τα ισχυρά κράτη και οι λαοί τους είναι υποχείρια αυτών των διεθνών επιχειρηματιών. Οι ανά τον κόσμο υποθέσεις «διαφθοράς» κυβερνήσεων, οι οποίες έρχονται από καιρόν εις καιρού στο φως, αποδεικνύουν και για τους πλέον δύσπιστους την κατάντια του πλανήτη που βρίσκεται έρμαιος στα χέρια μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Αρκούν ελάχιστες αποκαλύψεις για να καταδειχθεί ότι οι «έντιμοι» πολιτικοί, είναι τελικά πιόνια του ίδιου συστήματος εξουσίας και πολύπλευρης κλοπής των λαών του πλανήτη. Η συνολική καταλήστευση των πόρων του πλανήτη από το ίδιο σύστημα και την ίδια ολιγαρχία του πλούτου, εμβαπτισμένη με ονόματα όπως «πρόοδος» και «ανάπτυξη» δεν έχει μόνο υποθηκεύσει το παρόν των ζώντων σήμερα ανθρώπων, αλλά και αυτών που θα έλθουν (αν έλθουν) στο μέλλον.

Στην Ελλάδα του χρέους, της φτώχειας και της διαφθοράς, στην Ελλάδα της γενικευμένης σήψης τα πράγματα ακολουθούν ακραίες καταστροφικές οδούς.

Στην πραγματικότητα κανείς στην χώρα αυτή δεν πιστεύει ότι οι παιδικές πολιτικές επιλογές του υπουργού οικονομικών - που αμφιβάλλω εάν έχει εργαστεί πουθενά στην ζωή του ώστε να είναι μέτοχος της κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από βιωματικές συνθήκες – μπορούν να δώσουν πραγματικές λύσεις και διεξόδους. Πρόκειται στην καλύτερη περίπτωση για πολιτικές οικονομίστικες, στενής οπτικής και αρνητικής προοπτικής. Πρόκειται για πολιτικές εξυπηρέτησης των δανείων και των δανειστών μέσα από την επίταση της αφαίμαξη των Ελλήνων και με την εξακολούθηση του ίδιου παγιωμένου μοντέλου κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.

Εχω γράψει επανειλημμένα για την διαφθορά και το κόστος της. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στην θεώρησή της, αποκομμένης από το σύστημα στο οποίο λειτουργεί και το οποίο εξυπηρετεί. Η συγκεκριμένη διαφθορά είναι εγγενής σε αυτό το σύστημα του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού. Υπάρχει παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του καπιταλιστικού πλανήτη και όποιος το αρνείται είτε εθελοτυφλεί είτε ζει μακριά από την πραγματικότητα και την αλήθεια. Η γενίκευση της διαφθοράς δεν αθωώνει βέβαια κανένα, ούτε απαλλάσσει τα θύματά της από το κόστος της, γιατί η διαφθορά έχει συγκεκριμένα θύματα που πληρώνουν πολύπλευρα το κόστος της. Τα θύματα αυτά είναι οι λαοί του πλανήτη, οι απλοί άνθρωποι που δεν μετέχουν εξουσιαστικά στο σύστημα, είναι οι συντριπτικές πλειοψηφίες του πλανήτη που καλούνται να πληρώσουν με την ζωή τους την ίδια το κόστος της διαφθοράς, πέρα από όσα ζοφερά το ίδιο το σύστημα των καπιταλιστών τους προκαλεί. Καθώς η ζωή τους μετριέται σε ώρες εργασίας και οι ώρες εργασίας σε χρήμα, οι απλοί εργαζόμενοι πολίτες είναι τα θύματα και του καπιταλισμού και της διαφθοράς του. Ουσιαστικά ο καπιταλισμός και η διαφθορά του μας στοιχίζουν ένα τεράστιο ποσοτικό και ποιοτικό κομμάτι της ζωής μας. Οπου υπάρχουν θύματα υπάρχουν και θήτες. Το κόστος της διαφθοράς δεν είναι κάτι που χάνεται και εξανεμίζεται, το κόστος της διαφθοράς είναι στην πραγματικότητα ένα μέγεθος χρηματικό, ένα μέγεθος αγώνων και ζωής που μεταβαίνει από τον απλό λαό στο διαφθορείο και στους διεφθαρμένους.

Η συζήτηση και τα φώτα της δημοσιότητας στην χώρα μας έχουν πέσει - ακούσια ή εκούσια ας το κρίνετε μόνοι σας – στους πολιτικούς και στην δική τους διαφθορά. Ως να είναι αυτοί οι μοναδικοί διεφθαρμένοι και οι μοναδικοί αποδέκτες των καρπών της. Όμως δεν είναι οι μόνοι, η διαφθορά έχει έναν άλλο βασικό συντελεστή, ένα πρωταίτιο που ξεχνούν πάγια τα Μ.Μ.Ε. και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Πρόκειται για τους «επιχειρηματίες», τους «επενδυτές», τα «αφεντικά» εν γένει του φαύλου και απάνθρωπου συστήματος. Αυτοί βρίσκονται σε γενικό και διατεταγμένο απυρόβλητο. Σκεφτείτε ποιος διέφθειρε πολιτικούς και δημοσίους υπαλλήλους, ποιος αποκόμισε την μερίδα του λέοντος από τα σιχαμερά λάφυρα της διαφθοράς, ακόμα και ποιος επέλεξε αυτούς τους πολιτικούς και δημοσίους υπαλλήλους για να τους ενισχύσει και να τους προωθήσει ώστε να διαβρώσουν διεφθαρμένα το σύνολο του συστήματος. Αυτοί, οι «επιχειρηματίες» και οι «επενδυτές» είναι η μήτρα της διαφθοράς, είναι αυτή που την προκαλούν, που την χειρίζονται και αυτοί συνάμα που αποκόμισαν και αποκομίζουν τα βρώμικα κέρδη της.

Πέρα από τις ποινικές ευθύνες, που φρόντισαν να αποκρύψουν και να εκμηδενίσουν με τις διαδικασίες ποινικής παραγραφής, οποιοδήποτε σοβαρό και μη διεφθαρμένο κράτος θα είχε αναζητήσει τους καρπούς της διαφθοράς, τα κλεμμένα χρήματα, ασκώντας εκατοντάδες αγωγές κατά των διεφθαρμένων πολιτικών και επιχειρηματιών και επανεξετάζοντας και αναθεωρώντας συμβάσεις. Επικεντρώνουν στην ποινική ευθύνη για να μας εξοργίσουν και να μας απογοητεύσουν, για να δημιουργήσουν εκτονώσεις για τα άγη και τα άλγη μέσα από την δημιουργία «αποδιοπομπαίων τράγων». Ετσι οι νέοι που θα επιλέξουν για να έλθουν μέσα από την «αυτοκάθαρση» θα φαντάζουν στα μάτια του λαού καθαροί και φερέλπιδες, ενώ θα είναι το ίδιο λεροί και επικίνδυνοι, Αυτά ενώ την ίδια ώρα «ξεχνούν» ακόμα και την αυτονόητη υποχρέωση άσκησης αγωγών για την επιστροφή των κλεμμένων, αυτών που ταξιδεύουν σε διάφορες τράπεζες και θυρίδες ανά τον πλανήτη. Τίποτα δεν εμποδίζει νομικά την κίνηση για την επιστροφή των κλοπιμαίων στον ελληνικό λαό.

Εξελίσσοντας και ολοκληρώνοντας το ειδεχθές έγκλημα του διαφθορείου της ολιγαρχίας του πλούτου, η κυβέρνηση έρχεται να δηλώσει πίστη στο ίδιο αποτυχημένο και διεφθαρμένο σύστημα και μοντέλο και να το ενισχύσει περαιτέρω. Ερχεται να ενισχύσει περαιτέρω τους ίδιους τους διαφθορείς, νομικά, ηθικά, πολιτικά και με χρήματα, κόπους και την ίδια την ζωή του ελληνικού λαού. Χαμηλότερα μεροκάματα και μηνιάτικα, λιγότερα δικαιώματα, μεγαλύτερη εξάρτιση για τα θύματα πολίτες – περισσότερες «ευκαιρίες», κέρδη και ισχύς για τους διαφθορείς «επιχειρηματίες».

Με τους ίδιους στην βάση και φιλοσοφία μηχανισμούς, η χώρα ξεπουλιέται και παραδίδεται στους ημεδαπούς και αλλοδαπούς «επιχειρηματίες» προβάλλοντας το ψευδοϊδεολόγημα της ανάπτυξης.

Ποια «ανάπτυξη» έφεραν αυτοί τόσα χρόνια για να την φέρουν τώρα;

Πως μπορεί ένας ολόκληρος λαός να τυραννιέται από δαύτους και να τους δίνει το δικαίωμα, την πρωτοβουλία να δράσουν, να επιλέξουν αυτοί αν, πότε, τι και με ποιους όρους θα «επενδύσουν»;

Το μόνο που κομίζουν είναι αποθρασυνόμενη κερδοσκοπία, κλοπές και εξαρτίσεις. Κανένα καπιταλιστικό σύστημα, καμία θεσμική δικλείδα δεν πρόκειται να τους σταματήσει, καθώς όλα αυτά τα γεννήματα και οι κανόνες του καπιταλισμού είναι φτιαγμένα από τους ίδιους και στα μέτρα τους.

Κατέστρεψαν μια ολόκληρη χώρα, καταδίκασαν επί γενιές αυτό τον λαό και τώρα έρχονται να επιλέξουν, να αγοράσουν δωρεάν, να μοιράσουν ξανά τους Ελληνες και το βιός τους σε ένα ακόμα ευρύτερο και ελεύθερο πλιάτσικο.

Οι εγκληματίες αυτοί, όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι, αλλά και προβάλλονται ως η μοναδική λύση: ενισχυμένοι και θρασείς, ως να μην ήταν αυτοί που κατέκλεψαν και διέφθειραν, ως να μην ήταν αυτοί που φίμωσαν τους άξιους και πριμοδότησαν τους φαύλους και τους μέτριους για να δρουν και να κλέπτουν ελεύθερα και ανενόχλητα.

Η σήψη είναι γενική, είναι παντού και διαπέρασε κάθετα και οριζόντια το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Την επέβαλλαν ως θεσμό ατομικής επιτυχίας, ως τον μοναδικό θεσμό που λειτουργούσε στην Ελλάδα για πολλά – πολλά χρόνια.

Σε λίγο θα έλθουν ακόμα και να διαιρέσουν τον Ελληνικό λαό, να στρέψουν τους υποτακτικούς και τους λακέδες τους κατά των ελευθερόφρονων Ελλήνων. Ένα κομμάτι υποτακτικών, αυτοί της πολιτικής έχουν ξεκινήσει το έργο αυτό εδώ και καιρό και το έργο θα ολοκληρωθεί με νομική βία, με εγκληματικούς πειθαναγκασμούς, ακόμα και με αίμα.

Εάν εξακολουθήσει να υφίσταται όλη αυτή η φαυλοκρατία και η σαπίλα, εάν εξακολουθήσει να υφίσταται και να εξουσιάζει, διακυβεύεται ακόμα και η ύπαρξη αυτής της χώρας.

Η χώρα μας για να συνεχίσει να υπάρχει χρειάζεται μια ολική επαναφορά, την υπέρβαση ενός μηδενισμού κάθε τίτλου και εξουσίας, χρειάζεται ένα πραγματικά νέο ξεκίνημα όπου θα έχει μηδενιστεί κάθε έννοια συστήματος και εξουσίας. Χρειάζεται νέες βάσεις και θεμέλια και όχι αναπαλαιώσεις και ψέματα περί καθάρσεως των σάπιων υλικών του συστήματός της. Το σύστημα που χτίστηκε από την γένεση του νεοελληνικού κράτους ήταν από την βάση σαθρό και σάπιο, από τους ξένους βασιλείς και τους ξενόδουλους πολιτικούς μέχρι τους τσιφλικάδες, τις ελίτ, τους βιομηχάνους και τους «επιχειρηματίες».

Για να ανασάνει αυτή η χώρα, για να ανατείλει ξανά ο ήλιος, για να ξαναδούμε τον άλλο στα μάτια και να χαμογελάσουμε, οφείλουμε μιας και δια παντός να ξεθεμελιώσουμε το σάπιο αυτό σύστημα που έχει καταλάβει την χώρα μας από άκρη σε άκρη και την μετέτρεψε σε βούρκο σιχασιάς.

Πιστεύει άραγε ενδόμυχα κανείς από τους Ελληνες ότι το σύστημα αυτό δεν είναι σάπιο και σαθρό; Πιστεύει κανείς πως μπορούμε να οικοδομήσουμε το παραμικρό πάνω σε αυτή την σαπίλα ;

Ό,τι και να χτίσουμε, όσα και να «επενδύσουμε» πάνω στους θεσμούς αυτής της αθλιότητας θα τα καταπιεί η βρωμιά του βούρκου τους.

Για να ξανανασάνουμε σύντροφοι και αδελφοί Ελληνες, για να χτίσουμε μια πραγματική Ελλάδα και να την αφήσουμε στα παιδιά μας περήφανοι για όσα πράξαμε, οφείλουμε να δεθούμε χέρι – χέρι για να γκρεμίσουμε το ετοιμόρροπο οικοδόμημα. Να αρχίσουμε να χτίζουμε την δική μας Ελλάδα, την Ελλάδα του ήλιου, της βαθειάς καθαρής ανάσας, την Ελλάδα της φιλικής ματιάς, την Ελλάδα της ελευθερίας.

Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση, μια επανάσταση συντριπτικής ομοθυμίας για να τελειώσουμε ολοκληρωτικά με το φαύλο σύστημα και να χτίσουμε την Ελλάδα της ισότητας, την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, των ίσων ανθρώπων, την Ελλάδα που νοιάζεται για τον πόνο του άλλου, την Ελλάδα που δημιουργεί για όλους τους Ελληνες.

Η φιλοσοφία, ο τρόπος, οι αρχές, οι πρακτικές υπάρχουν, στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι μέσα μας: γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε, γνωρίζουμε τι λείπει και τι φταίει.

Μέσα σε μισή ώρα μπορώ να σας κάνω να το συνειδητοποιήσετε.

Στην πραγματικότητα η οργάνωση της νέας Ελλάδας είναι απότοκο της ίδιου του ανθρώπου και της φύσης. Είναι η Ελλάδα των ίσων ελεύθερων ανθρώπων.

Το πως θα ζήσουμε μια πραγματική ζωή, το πώς θα την χαρούμε πραγματικά, ως άνθρωποι και όχι ως αμίλητα γκρίζα γρανάζια ενός συστήματος που μας αναλώνει και μας μαστιγώνει με φόβους, ανησυχίες, κινδύνους και στενοχώριες, με ζόφους, βαρυγκώμιες, προβλήματα και κακοκεφιά, σας το έχω γράψει και αναλύσει.

Μένει απλά μια μαγιά ανθρώπων να το πάρει απόφαση και να αρχίσει να προετοιμάζει το κοινό μέλλον, το μόνο μέλλον αυτής της χώρας. Ας μην αφήσουμε την σεμνότητά μας να μας κάνει διστακτικούς, τώρα είναι η κρίσιμη ώρα, τώρα τα μεταβάλλουν όλα με την βία και τώρα ή ποτέ είναι η ώρα της δράσης μας.

Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΝΑΡΕΤΩΝ

Φίλε Δημήτρη ειλικρινά θέλω να σε ευχαριστήσω για το κείμενο σου και την ελπίδα που μας δίνεις. Γιατί πάντα πρέπει να ελπίζουμε .

H σαπίλα και ο βούρκος μέσα στον οποίο κυλίστηκε επι τόσα χρόνια η πολιτική ζωή του τόπου , άρχισε να όζει από πολύ καιρό αλλά η είχαμε τις μύτες μας κλειστές η δεν θέλαμε να το κατανοήσουμε. Επρεπε τα γεγονότα των τελευταίων μηνών να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι τα πάντα εξελίσσοντο μέσα από ένα κακοστημένο θίασο με εναλλαγή κάκιστων ηθοποιών με το λαό στο ίδιο έργο πάντα θεατή.

Οι κρίσεις όπως ξανάχουμε πεί πέρα από τα δεινά που επιφυλάσσει , δημιουργεί και δυσάρεστες εκπλήξεις σε όλα εκείνα τα τρωκτικά (ποντίκια) που σε καιρό θεομηνιών δεν ξέρουν προς τα πού να στρίψουν και που να κρυφτούν.

Δείτε τι συμβαίνει τις τελευταίες μέρες. Από μια εξεταστική μαϊμού ανακατεύθηκαν τέως πρωθυπουργοί, νύν αρχηγοί κομμάτων, τέως υπουργοί, μπατζανάκηδες και «επιπλοποιοί-ντουλαπάδες» . Καλό το κόλπο και παλιό. Κανένας δεν παραδέχεται τίποτε, ο ενας κατηγορεί τον άλλον, ολοι τον έναν, ο ενας όλους τους άλλους με στόχο το μπέρδεμα ,τον αποπροσανατολισμό και στο τέλος την υπόθεση στο αρχείο.

Και μέσα στο γενικό μπάχαλο να βγαίνουν οι πολιτικοί στα κανάλια και ανερυθρίαστα να προσπαθούν έστω και την τελευταία στιγμή να περισώσουν την τιμή του κόμματος τους.

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ

Από εκείνους που ακόμη και σήμερα δεν έχουν καταλάβει που μας έχουν φτάσει, που ποτέ δεν ήρθησαν πάνω από το εγώ τους και που ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ σαν άτομα μειωμένων ηθικών αντιστάσεων γίνανε ερμαια του κεφαλαίου με δωράκια και φιλίες.

Και ο τελευταίος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι όταν δέχεσαι «φιλοδωρήματα» δεν είσαι απλά ζητιάνος, γίνεσαι υποχείριο εκείνου που σου τα δίνει, οι δικοί μας πολιτικοί δεν θέλουν να το καταλάβουν, η αποποιούνται των ευθυνών τους ,σκούζοντας τώρα και αλαλάζοντας προς κάθε κατεύθυνση.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ

Μέσα σε αυτό το μπάχαλο αισθανόμαστε εμείς τη ντροπή για εκείνους που κάποτε στηρίξαμε. Ο λαός προδομένος και με ψυχολογία στο ναδίρ δικαιολογημένα ζητάει να επιστραφούν τα κλεμμένα από μια υπνώττουσα Δικαιοσύνη που τουλάχιστον τώρα θα έπρεπε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Σ αυτό το τοπίο με τα καθημερινά και αλλεπάλληλα σόκ που υφιστάμεθα το πιο εύκολο πράγμα είναι η εκτροπή που θα οδηγήσει σε βίαια επεισόδια και τα οποία σαν βούτυρο στο ψωμί της εκάστοτε εξουσίας τους δίνει το άλλοθι για τη διαιώνιση του αστυνομικού κράτους.

Υπάρχουν ειρηνικά μέσα που μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε, αρκεί νάμαστε ξάγρυπνοι, να βγούμε επιτέλους από το καβούκι μας , να σπάσουμε τους φόβους μας και να απαλλαγούμε επιτέλους από τον οπαδισμό μας που μας κρατά καθηλωμένους στην καρέκλα μας τον καθένα μας για διαφορετικούς λόγους τους οποίους όλοι μας αντιλαμβανόμαστε.

Οσοι λοιπόν από εμάς (χωρίς να βάζω διαχωριστικές γραμμές) ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ

-Μπορούμε να αποκοπούμε από το «οπαδικό κομματικό» παρελθόν μας

-Εχουμε επιτέλους συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση όχι μόνο δεν αντιστρέφεται αλλα είμαστε σε έναν κατήφορο χωρίς τέλος

-Δεν ελπίζουμε πλέον ότι όλα αυτά είναι μια παρένθεση και οτι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα ανακάμψει την Ελλάδα και κυρίως δεν είμαστε οπαδοί αυτού του εγχειρήματος

-Δεν είμαστε οπαδοί των διαφόρων «Συμφώνων Σταθερότητας» και του χτισίματος της κοινωνίας πάνω σε σαθρά θεμέλια

-Δεν ελπίζουμε πως ό,τι μας αφαιρούν καθημερινά θα ξαναγυρίσουν κάποτε στην τσέπη μας

-Δεν είμαστε πια οπαδοί του ΓΑΠ η του ΕΒ που για διαφορετικούς πάλι ο καθένας μας λόγους ελπίζουμε ότι αν φύγει ο ενας με τον άλλον θα έχουμε ένα καλύτερο αύριο

-Δεν είμαστε οπαδοί των περίεργων συμμαχιών μεταξύ επιγόνων που μαγειρεύονται για το μέλλον

-Δεν θέλουμε να διώξουμε το Γιώργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να να μας έρθει ο Αντώνης της ΝΔ για να μας τα κάνει καλύτερα , να μας γυρίσει πίσω στις «καλές εποχές»

-Δεν θέλουμε εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα και μια παραπαίουσα Αριστερά που ακούσια (?) ακολουθεί τελικά το παιχνίδι της άρχουσας τάξης

-Δεν γουστάρουμε κανέναν απολύτως αλλά δεν είμαστε και μηδενιστές, έχοντας σοβαρή και δομημένη πολιτική άποψη.

κ.λ.π. κ.λ.π.

Έ τότε νομίζω ότι

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΜΕΛΛΟΝ

Η επανάσταση των ενάρετων πρέπει να έχει ως κύριο σύνθημα και άξονα την ανάδειξη των ηθικών αξιών του ανθρώπου . Μόνο οι σεμνoί , τίμιοι και με ηθικούς φραγμούς αγωνιστές μπορούν να πεί το ΟΧΙ και να κάνουν τις ανατροπές όσο κι αν ίσως φανεί σε κάποιους παράξενο. Γιατί απλά, απλούστατα δεν «χρωστάνε» σε κανέναν

Νομίζω ότι αυτό είναι μια βασική συνιστώσα της φιλοσοφίας μας που πρέπει να μας ακολουθεί.

Ηρθε ο καιρός να ξεκινήσουμε για να ανακτήσουμε την ηθική μας πτώχευση, γιατί η υλική μας τοιαύτη ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα της προηγούμενης.

Τα υπόλοιπα έπονται και συνεπικουρούνται από τις διαθέσεις του καθενός μας

Γιώργο σε ευχαριστώ με την σειρά μου για το υπέροχο κείμενό σου (και το κόβω για να μην καταντήσουμε κυρίες σε απογευματινή επίσκεψη με νερατζάκι ...).
Το πρώτο θέμα είναι πως "ναι, βρεθήκαμε θεατές του έργου ...". Πληρώσαμε και εμείς εισιτήριο για να δούμε αυτή την γελοιότητα, απλώς γελούσαμε, κοροϊδεύαμε με το επίπεδο των "καλλιτεχνών", τσαντιζόμασταν για τα χάλια του έργου και του θιάσου. Ηλθε το σήμερα για να καταλάβουμε πως εκτός απο τον όβολό μας για την παράσταση (το εισιτήριο δηλ.) ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΑΙΖΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΑΙΖΟΤΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ. Ο θεατρώνης και οι θιασάρχες των θιάσων που πέρασαν μας ζητούσαν να συμμετέχουμε, έδιναν και σε εμάς "ρόλους", σε άλλους μεγαλύτερους σε άλλους μικρότερους, σε άλλους μουγκούς, βουβούς και χωρίς λόγια. Στο τέλος όμως σε εμάς χρέωναν την αποτυχία της παράστασης. Ομορφα ακριβοπληρωμένα σκηνικά και κακό σενάριο ... .
Θυμάμαι στον "Θίασο" του Αγγελόπουλου τον μακαρίτη τον "Σερβίτσιο", το πλήθος που ζητοκραύγαζε τους αγορητές των μπαλκονιών στο μετεμφυλιακό κλίμα. Τίποτα δεν πέρασε, τίποτα δεν χάθηκε, απλά γκρεμίστηκαν τα σπίτια και τα σταφιδεργοστάσια εκείνης της παραλίας, αλλά μπαλκόνια, οπαδοί και ρουφιάνοι υπάρχουν ακόμα. Το ίδιο γελοίο έργο παίχτηκε πολλές φορές στις πλάτες των παπούδων, στις πλάτες των πατεράδων και μετά στις πλάτες των γιών και των εγγονών.
Επρεπε να χρεωκοπήσει τι κινηματοθέτρον "Η ΕΛΛΑΣ" για να καταλάβουμε οι περισσότεροι ότι δεν πρόκειται για παράσταση, αλλά για την ίδια την ζωή μας.

Ολα όσα γράφει ο Καραμήτσας είναι αναμφίβολα!

Δυστυχώς όμως κολλάμε σε πρακτικό επίπεδο στο τί δηλαδή και πώς θα γίνει αυτή η ανατροπή. Απαντήσεις πρακτικές δέν έχω (ακόμα τουλάχιστον) αλλά είναι σίγουρο ότι η απάντηση θα σχηματοποιηθεί κάποια στιγμή και θα την δούμε μπροστά μας άπαντες.

Αναρτώ παρακάτω ένα άρθρο που κινείται στις ίδιες αγωνίες και στις ίδιες επισημάνσεις για τον μετασχηματισμό αυτής της μεγάλης βουβής ειρηνικής επανάστασης σε βουερό ποτάμι με σχηματισμένους στόχους.

Απο το μπλόγκ : You pay your crisis
Αρθρο του Κ. Μαραγκού



Όταν από τις αρχές του χρόνου οι πάντες συνειδητοποιούσαν ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους ήταν προ των πυλών, η εγχώρια αριστερά σχεδόν στο σύνολό της επέμενε ότι όλα αυτά είναι ένα παραμύθι της κυρίαρχης προπαγάνδας, προκείμενου να παρθούν πίσω τα “κεκτημένα” της μεταπολεμικής περιόδου. Όσοι σε αυτή την αριστερά κατανοούσαν τη φύση του προβλήματος, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ντουβάρι του απλοϊκού και εύπεπτου εργατισμού του ΚΚΕ και της υπόλοιπης συνδικαλιστόπληκτης αριστεράς που συνέχιζε να πολιτεύεται με το σλόγκαν “ότι χρήματα υπάρχουν”. Γιατί αν δεν υπάρχουν λεφτά που θα κάνεις οικονομικό αγώνα; Και ενώ η κυβέρνηση έβγαζε τα νούμερα στον αέρα, δίνοντας και τις δικές της λύσεις, (μείωση μισθών, συντάξεων, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση βασικού, σύνταξη στα 70 με 40 χρόνια εργασία κλπ.), ως μονόδρομο για τη μείωση του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων, η αριστερά έμοιαζε με τον τρελό του χωριού που δεν καταλαβαίνει για τι ακριβώς συζητάμε.Το αποτέλεσμα αυτών των χειρισμών στους κρίσιμους αυτούς μήνες ήταν η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη να κερδίσουν κατά κράτος την αριστερά και τα συνδικάτα στο επίπεδο της προπαγάνδας και επομένως της ιδεολογικής προετοιμασίας για την αποδοχή των αντεπαναστατικών κοινωνικών μέτρων ως“αναγκαίων για να σωθεί η χώρα, οι μισθοί και οι συντάξεις”. Η κυβέρνηση παραδεχόταν, πριν την αριστερά, ότι “έχουν κλαπεί λεφτά, ότι κάποιοι κονόμησαν σε βάρος του δημοσίου και των πολλών, ότι το πολιτικό σύστημα ήταν πελατειακό πράγμα που γένναγε τη διαφθορά, ότι τα μέτρα είναι άδικα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς δεν έχουμε άλλο δρόμο, αν δεν τα πάρουμε το μαγαζί βάζει λουκέτο”. Η κυβέρνηση έχτισε την πολιτική της πάνω στην πραγματικότητα της επικείμενης κατάρρευσης και αυτό της έδωσε το συγκριτικό πλεονέκτημα για να επικρατήσει ιδεολογικά ενώ κανονικά θα έπρεπε να ηττηθεί με νοκ άουτ στο πρώτο δευτερόλεπτο. Την ίδια ώρα, και ενώ ο κόσμος ανησυχούσε για τη δουλειά του, για το αν θα πληρωθεί τον επόμενο μήνα, για το αν θα δημευτούν οι καταθέσεις, για το αν θα βρεθεί η χώρα εκτός ευρωζώνης, για το τι σημαίνει χρεοκοπία, η οκνηρή αριστερά αντί να ανοίξει τη βεντάλια δίνοντας τις δικές της απαντήσεις συνέχιζε να επαναλαμβάνει το συνδικαλιστικό της τροπάρι, αποδεικνύοντας τελικά πόσο αργόστροφα και συντηρητικά είναι τα ηγετικά της επιτελεία.


Κάνει ο συνδικαλισμός για όλες τις δουλειές;





Ο χρόνος στην πολιτική, ιδιαίτερα σε στιγμές εμπόλεμες σαν αυτές που ζούμε εδώ και λίγους μήνες, μπορεί να είναι καθοριστικός. για την τελική έκβαση της μάχης. Και μέχρι στιγμής η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων, σε αντίθεση με την αριστερά, το εργατικό κίνημα και γενικά τον κόσμο της εργασίας που τρέχουν να προλάβουν τα απανωτά χτυπήματα του αντιπάλου. Ουσιαστικά οι γραμμές άμυνας σπάνε η μια πίσω από την άλλη, και δεν χρειάζονται δικαιολογίες τύπου Marfin γι’ αυτό. Από την αρχή του χρόνου οι συνδικαλιστικές ηγεσίες -ως ειδήμονες του θέματος, αφού τάχα πρόκειται για τα κεκτημένα- απειλούν ότι “αν τολμήσει” η κυβέρνηση να αγγίξει το τάδε θα γίνει χαμός, το άλλο casus beli, το δείνα “θα της κοπούν τα χέρια” κ.ο.κ. Τελικά η κυβέρνηση τα αγγίζει όλα μέχρι που έχουμε χάσει τη μπάλα. 14ος,,13ος, μειώσεις μισθών και συντάξεων, χιλιάδες απολύσεις και έρχονται κι άλλες στο δημόσιο, σύνταξη στα 65 και ίσως στα 70, οι συντάξεις στο μισό και πιο κάτω και όχι από το ’18 αλλά από το ’13 αλλά ίσως και από το ’11, μειώσεις 6% το χρόνο για όσους βγουν πιο γρήγορα από τα νέα όρια, βασικός για τους νέους αλλά και για τους παλιούς “μαθητείας” στα 550€ και που ‘σαι ακόμα.


Αυτό λέγεται κοινωνική αντεπανάσταση μέσα στα μούτρα μας και οι συνδικαλιστές μας συνεχίζουν να απειλούν για τα επόμενα μέτρα. Για να το πούμε διαφορετικά. Είναι σαν να σου σπάει κάποιος την πόρτα και να μπουκάρει στο σπίτι σου για να σε καθαρίσει και εσύ αντί να του σπάσεις το κεφάλι -νόμιμη αυτοάμυνα- του δείχνεις το σύνταγμα και τον απειλείς για τις συνέπειες που θα έχει από την παραβίαση του οικιακού ασύλου. Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια αριστερά που το μόνο που ξέρει είναι να ξεποδαριάζεται πάνω κάτω στη Σταδίου και την Πανεπιστημίου και να κηρύσσει με τη σέσουλα συνδικαλιστικές “γενικές απεργίες”, τη στιγμή που θα έπρεπε να κηρύξει ανένδοτο πολιτικό αγώνα μέχρι να φύγει η κυβέρνηση των τοκογλύφων με κλοτσιές από τη χώρα. Να δούμε πόσοι μήνες θα περάσουν μέχρι να καταλάβουμε ότι η συνδικαλιστική γραμμή άμυνας έχει τρυπήσει από την πρώτη μέρα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να εναποθέτουμε πλέον εκεί τις ελπίδες μας για αντεπίθεση του κινήματος.


Είναι τουλάχιστον αστείο όταν αναλύουμε την κρίση σαν δομική, συστημική, κ.ο.κ. να μιλάμε σαν μαρξιστές και όταν θέλουμε να δράσουμε να μεταμορφωνόμαστε σε συνδικαλιστές της δεκάρας που το μοναδικό μας μέλημά είναι να υπερασπίσουμε τα “κεκτημένα” της δεκαετίας του 60 και του 70. Είναι τουλάχιστον γελοίο να λέμε ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε τέλμα και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι “αντίσταση και πάλη”. Η αντίσταση έχει ένα νόημα όταν το σύστημα είναι λειτουργικό, και τότε όντως υπάρχουν τα περιθώρια για μια μέση λύση με το κεφάλαιο, όπως επίσης και για μεταρρυθμιστικούς πειραματισμούς. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα και αυτό σχεδόν το παραδέχονται όλες οι πλευρές και πάνω απ’ όλα η κυβέρνηση που ορθά κοφτά δηλώνει ότι είμαστε σε πόλεμο.


“Μα η αριστερά δεν μιλάει μόνο για αγώνες, τόσες προτάσεις ακούγονται για το πώς μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση”. Όντως τα αριστερά blogs έχουν πάρει φωτιά και οι συζητήσεις “επιστημόνων και οικονομολόγων” γίνονται με φρενήρη ρυθμό. Στάση πληρωμών ο ένας, αναδιάρθρωση του χρέους ο άλλος. Ευρωομόλογο ο ένας, έξω από την ευρωζώνη ο άλλος. Μα αν φύγουμε από την ευρωζώνη ο ένας θα γίνει υποτίμηση ο άλλος, μα αν γίνει υποτίμηση ο ένας θα πέσουν οι μισθοί ο άλλος και θα ανέβει το χρέος ο επόμενος. Μα στάση πληρωμών δεν λεει κι ο Ανδριανόπουλος ο ένας, μα και έξω από την ευρωζώνη δεν μας λεει και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μα αναδιάρθρωση του χρέους λεει και το ΔΝΤ ο ένας, μα χωρίς δικό σου νόμισμα δεν γίνεται τίποτα λεει ο άλλος.


Βγήκε όμως κάποιο συμπέρασμα από όλα αυτά; Προφανώς όχι. Μετά το over dose, το πρώτο πανό στις πορείες συνεχίζει να λεει πάρτε τα μέτρα πίσω και να πληρώσουν οι πλούσιοι. Στις κινητοποιήσεις δεν ακούγεται ούτε μισό σύνθημα για αυτό που συμβαίνει τώρα, παρά τα γνωστά διαχρονικά συνθήματα “εμπρός λαέ”, “αγώνας διαρκείας” κ.ο.κ. Είναι φανερό ότι για την αριστερά και δυστυχώς και για τον κόσμο της, όλα αυτά δεν έχουν κάποιο νόημα για να καταλήξουμε σε έναν άξονα πάλης αλλά για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας γύρω από τα δημόσια οικονομικά. Και επειδή τελικά παθαίνουμε κλακάζ από τις αντικρουόμενες απόψεις των “ειδικών επιστημόνων οικονομολόγων”, στο τέλος επιστρέφουμε στη σιγουριά του να “πληρώσουν οι πλούσιοι” και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.


Αν η κατανόηση εκ μέρους της αριστεράς ότι η κρίση του χρέους δεν είναι ιδεολόγημα, πήρε μερικούς μήνες, η συνειδητοποίηση ότι χρειάζεται γι’ αυτό ένας συγκεκριμένος πολιτικός επανεξοπλισμός που να απαντάει στο ζήτημα, όχι με εκθέσεις ιδεών αλλά, με θέσεις μάχης θα πάρει μερικά χρόνια, αν δεν αλλάξουμε επειγόντως τρόπο σκέψης.


Χρέος και σύστημα



Λοιπόν επανερχόμαστε στο κεντρικό ζήτημα της περιόδου που για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει λέγεται κρίση του χρέους. Προς το παρόν μιλάμε για το δημόσιο χρέος, αλλά στις άμεσες προοπτικές είναι και το ιδιωτικό το οποίο είναι για την Ελλάδα τουλάχιστον άλλο τόσο όσο και το δημόσιο. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η καταιγίδα μέτρων που είναι σε εξέλιξη έχει ως σκοπό τη μείωση των ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού που με τη σειρά της θα οδηγήσει στη μείωση του δημόσιου χρέους. Ωστόσο την ίδια στιγμή ακόμα και το ΔΝΤ δηλώνει ευθαρσώς ότι το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται για τα επόμενα χρόνια (150% του ΑΕΠ το 2013) και αν όλα πάνε κατ’ ευχή θα πέσει στα σημερινά επίπεδα (120% του ΑΕΠ το 2020). Επομένως θα υποστούμε όλες αυτές τις συνέπειες των μέτρων για να καταλήξουμε σε 10 χρόνια εκεί που είμαστε σήμερα. Και αντί να τους πιάσουμε στις ντομάτες καθόμαστε και συζητάμε.


Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί που ανησυχούν με τα κρατικά χρέη και τα ελλείμματα το μόνο που τους απασχολεί είναι αφενός να συνεχίσουν να εισπράττουν ανελλιπώς τους τόκους από τα ομόλογα που έχουν επενδύσει και αφετέρου να εξασφαλίσουν αν όχι ολόκληρο το κεφάλαιο που έχουν επενδύσει τουλάχιστον ένα αξιοπρεπές ποσοστό του. Ακριβώς αυτό επιτυγχάνουν τόσο με το “μηχανισμό” των 110 δις ευρώ από ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, που εξασφαλίζει για 2 χρόνια την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους, όσο και με το σχέδιο των 750 δις που εκπόνησε εδώ και δυο βδομάδες η ΕΕ όπου η ΕΚΤ θα μπορεί να αγοράζει τοξικά ομόλογα. Πρόκειται στην ουσία για ένα δεύτερο σχέδιο δια-κρατικής διάσωσης των τραπεζών που είναι εκτεθειμένες σε ομόλογα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου αλλά και άλλων χωρών όπως η Αγγλία και η Ιρλανδία που ενδεχομένως δεν θα μπορούν στο άμεσο μέλλον να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτησή του. Στα πλαίσια αυτά γίνεται και συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους όπου ένα μέρος θα επωμιστούν τα κράτη της ΕΕ που θα εγγυηθούν γι’ αυτό ή θα έχουν αγοράσει μέσω της ΕΚΤ ένα μέρος του από τις ιδιωτικές τράπεζες οι οποίες και αυτές με τη σειρά τους θα δεχθούν να εισπράξουν ένα μέρος από τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους, π.χ. 70 λεπτά για κάθε ευρώ.


Για να το πούμε με μαρξιστικούς όρους, το ζήτημα είναι η διάσωση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, πάνω στο οποίο αφενός βασίζεται η καπιταλιστική επέκταση τα τελευταία 20 χρόνια και αφετέρου βρίσκονται αποθηκευμένα πλασματικά κεφάλαια σε επισφαλή προϊόντα αμύθητης αξίας που ξεπερνά ίσως και τα 600 τρις δολάρια. Οι κάτοχοι αυτών των κεφαλαίων τα τελευταία χρόνια είχαν βρει τον τρόπο να επιτυγχάνουν απίστευτα ποσοστά κέρδους καθιστώντας κάθε άλλη επενδυτική δραστηριότητα στην πραγματική οικονομία σκέτο βίτσιο. Τα κεφάλαια αυτά που τα διαχειρίζονται τράπεζες και διάφορα hedge funds, όλα αυτά τα χρόνια έκατσαν σαν βδέλλες πάνω στα κεφάλαια που δραστηριοποιούνταν στην πραγματική οικονομία με αποτέλεσμα είτε να τα ελέγξουν είτε να τα εξολοθρέψουν. Το είδος αυτό καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας πέρα από την παρασιτική του φύση δημιουργεί και ένα συγκεκριμένο είδος λούπμεν καπιταλιστή τοκογλύφου, που έχει χάσει εντελώς την επαφή του με την κοινωνία αφού δεν συμμετέχει σε καμία πραγματική οικονομική διαδικασία. Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό βιομήχανο που έχει επαφή με προϊόντα, εργάτες, πελάτες και εν πάση περιπτώσει με πραγματικές αξίες και πλούτο. Και επομένως ακόμα και από τη θέση του εκμεταλλευτή που οικειοποιείται την υπεραξία του εργάτη, συνεχίζει να έχει μια αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Ο επενδυτής στο χρηματοπιστωτικό τζόγο είναι εντελώς ένα ανεύθυνο παράσιτο που δεν καταλαβαίνει τίποτα πέρα από το να έρχονται κάθε μήνα οι τόκοι. Μοιάζει περισσότερο με αριστοκράτη του μεσαίωνα που μαζεύει φόρους πάρα με έναν καπιταλιστή που τρώγεται για μπίζνες.


Μια βασική πηγή κέρδους αυτών των κεφαλαίων εκτός των άλλων είναι η αγορά ομολόγων. Από την κρίση που ξέσπασε το 2008 με τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια και τα τοξικά παράγωγά τους μέχρι την κρίση του κρατικού χρέους, η κερδοφορία αυτών των κεφαλαίων πέφτει κατακόρυφα. Στη μαρξιστική ορολογία αυτό λέγεται κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Τεράστια δηλαδή κεφάλαια με πτωτική κερδοφορία, τέτοια που να θέτει σε αμφισβήτηση την πραγματική αξία αυτών των κεφαλαίων. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κάτοχοί τους βιάζονται να τα ξεφορτωθούν αντικαθιστώντας τα με πιο σίγουρες αξίες, όπως χρυσό, γη κ.ο.κ. Και ενώ τα γελοία ανθρωπάκια των οίκων αξιολόγησης και των μεγάλων τραπεζών μέχρι και οι εγχώριες δευτεράντζες του Σκαι και του Μega έχουν φαγωθεί για “το αδηφάγο κράτος που δεν αφήνει τους ιδιώτες να ξεσκιστούν στις επενδύσεις”, ο μόνος τρόπος τελικά για να διασωθεί όλο αυτό το παρασιτικό καρκίνωμα είναι να εγγυηθούν τα ίδια τα κράτη για την κερδοφορία τους και τελικά για την αξία των κεφαλαίων τους. Το πραγματικό πρόβλημα εν ολίγοις δεν είναι τόσο το κρατικό χρέος, όσο τι θα απογίνει ο πύργος με τα 600 δις $ τραπουλόχαρτα, ο οποίος αν καταρρεύσει θα συμπαρασύρει μαζί του το σύστημα στο σύνολό του. Γιατί ο καπιταλισμός σήμερα και όχι γενικά, είναι αυτός ο πύργος και τίποτα περισσότερο. Όλα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτόν, από τις δεδομένες νομισματικές ισορροπίες, από τα δολάριο, το ευρώ, τους οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, η παγκόσμια τράπεζα, η ομοσπονδιακή των ΗΠΑ, η ΕΚΤ, η ΕΕ, η ευρωζώνη. Ο καπιταλισμός μπορεί να βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής αλλά κάθε φορά είναι μια συγκεκριμένη πραγματικότητα που εκφράζεται στο εποικοδόμημα με μηχανισμούς που στηρίζουν αυτή την πραγματικότητα και επίσης σε ένα συσχετισμό ανάμεσα στις τάξεις και τα έθνη. Υπό αυτό το πρίσμα μια κατάρρευση του ευρώ, η μερικών τραπεζών πυλώνων του συστήματος μπορεί να είναι και η συντέλεια για το καπιταλισμό όπως τον ξέρουμε τις τελευταίες δεκαετίες.


Τι λέμε τώρα



Στο δια ταύτα τώρα. Λέμε ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς τα ασπασμένα. Αυτό είναι σωστό αν το λέμε σαν εργάτες. Βεβαίως δεν θέλουμε να μειωθεί η αξία της εργατικής μας δύναμης γιατί πολύ απλά δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Και να θυμίσουμε ότι η επιβίωση είναι σχετικό μέγεθος και συνάρτηση των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει και όχι απόλυτο μέγεθος, ίδιο στην Αθήνα και ίδιο στην Καλκούτα.


Σαν πολίτες όμως και σαν αριστεροί δεν φτάνει. Εδώ πρέπει να μιλήσουμε πολιτικά και όχι ως διαμαρτυρόμενοι που ενδιαφερόμαστε μόνο για το μεροκάματο χωρίς να μας απασχολεί “πού θα βρεθούν τα λεφτά”. Και να θυμίσουμε σε μερικούς που διαρκώς το ξεχνάνε ότι οι επαναστάσεις που αλλάζουν τις κοινωνίες δεν γίνονται ως κλιμάκωση της διαμαρτυρίας των από κάτω, αλλά όταν αυτοί υπερβούν την κοινωνική τους κατάσταση και σκεφτούν πολιτικά, παίρνοντας τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια τους και ότι συνεπάγεται απ’ αυτό. Το να σκεφτούμε λοιπόν σήμερα που θα βρεθούν τα λεφτά δεν το κάνουμε για να συμπάσχουμε με την αστική τάξη, αλλά για να προτείνουμε το δικό μας δρόμο που αφορά όχι μόνο τη διάσωση των εργατικών μισθών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας σε κόντρα με τα καπιταλιστικά συμφέροντα.


Ποια όμως είναι σήμερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα; Σε γενικές γραμμές κάθε επιχειρηματίας εκφράζει τα δικά του καπιταλιστικά συμφέροντα. Ωστόσο το κέντρο βάρους είναι το χρηματιστικό κεφάλαιο. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της κοινωνικής αντεπανάστασης που εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς εδώ και 3-4 μήνες και όχι πλέον μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ο όρος κοινωνική αντεπανάσταση δεν είναι λογοτεχνικός αλλά απολύτως ουσιαστικός και ακριβής. Η ζωή μας από δω και πέρα δεν θα έχει σχέση με αυτό που έχουν ζήσει όλες οι γενιές που βρίσκονται ακόμα εν ζωή. Μιλάμε για τις γενιές από τον πόλεμο και δώθε. Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε αυτό που έρχεται. Όποιος διαβάζει αυτό το άρθρο προφανώς είναι ενημερωμένος.


Λέμε λοιπόν να πληρώσει το κεφάλαιο. Αυτό τι σημαίνει συγκεκριμένα; Μήπως να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια; Τι ζητάμε δηλαδή, οι τράπεζες και οι εφοπλιστές να τα βγάλουν από τη μία τσέπη και να τα βάλουν στην άλλη; Και πώς θα γίνει αυτό; Αυξάνοντας τη φορολογίας τους; Και από πότε θα αυξηθεί; Προφανώς από δω και πέρα γιατί αναδρομικά είναι αδύνατο να φορολογηθούν. Α ναι ξεχάσαμε τους “ανείσπραχτους φόρους”. Σαν αυτούς που χρωστάει ο Τόλης, ο Βαζαίος και διάφοροι άλλοι. Όλα αυτά δεν τα λέμε με καμία διάθεση ειρωνείας. Αυτό όμως που λέμε είναι ότι τα γενικά συνθήματα πρέπει να γίνουν συγκεκριμένα. Το να πληρώσει μια τάξη, αν δεν είναι απλώς ανέξοδη προπαγάνδα, έχει νόημα μόνο αν λέμε πως. Αλλιώς πως θα πληρώσει, ποιος θα αποφασίσει τον τρόπο, τα μέσα, τους χρόνους που θα γίνει αυτό. Και αφού πληρώσει, να πάνε που; Ας πούμε ότι βρίσκουμε τα λεφτά που λεει και το ΚΚΕ ότι υπάρχουν. Τι θα τα κάνουμε; Θα τα ρίξουμε στα τοκοχρεολύσια; Αυτά τα θεωρούμε ή δεν τα θεωρούμε κλεμμένα; Πρέπει ή δεν πρέπει να πληρωθούν; Και δεν εννοούμε σε μια μελλοντική “λαϊκή εξουσία” ή έστω “αριστερή προοδευτική διακυβέρνηση”. Μιλάμε για τώρα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση.


Εξηγούμαστε λοιπόν. Το ελληνικό κράτος φέτος θα πληρώσει 13 δις ευρώ σε τόκους, ανεξάρτητα από την αναχρηματοδότηση του χρέους. Του χρόνου θα πληρώσει το λιγότερο 16δις γιατί το χρέος θα εκτιναχτεί στα 340 ίσως και στα 350 δις από 298 που ήταν στο τέλος του 2009. Και για όσους αμφιβάλουν, θα πρέπει ίσως να γνωρίζουν ότι στις 31/3 σκαρφάλωσε ήδη στα 310 δις. Συν 12 δις σε 3 μήνες, παρά τα όσα ισχυρίζεται ο Παπακωνσταντίνου για συμμάζεμα των ελλειμμάτων. Η αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα που θέλει να υπερασπίζεται τους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες θα πρέπει να πάρει μια ξεκάθαρη στάση γι’ αυτό. Πληρώνουμε ναι ή όχι; Γιατί αν συνεχίσει το ελληνικό κράτος να πληρώνει τότε που θα βρεθούν τα λεφτά για μισθούς; Και μην πει κανείς πάλι από το κεφάλαιο γιατί προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι η μεγαλύτερη αφαίμαξη υπεραξίας πλέον δεν πραγματοποιείται σε πρωτογενές επίπεδο μέσα στο εργοστάσιο, αλλά μέσα από τους τόκους που πληρώνουμε για το δημόσιο αλλά και για το ιδιωτικό χρέος. Οι τόκοι μάλιστα εκεί δεν είναι 4 και 5% αλλά φτάνουν ακόμα και το 20%. Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Στάση πληρωμών εδώ και τώρα! Αμέσως θα εξοικονομηθούν 15 δις.


Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να φορολογηθεί το κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, οι τράπεζες, να μαζευτούν οι ανείσπρακτοι φόροι από τον Tόλη και το Βαζαίο, να σταματήσει η φοροδιαφυγή από γιατρούς και συναφή επαγγέλματα και να φέρουν οι μιζαδόροι τα κλεμμένα πίσω. Μόνο που αυτά θα χρειαστούν χρόνο. Χρόνο βεβαίως στο βαθμό που όλοι αυτοί παραμείνουν στη χώρα μετά απ’ όλα αυτά. Γιατί όσοι κινδυνολογούν για τη στάση πληρωμών, ότι θα φυγαδευτούν κεφάλαια στο εξωτερικό, ότι θα κοπεί η χρηματοδότηση, ότι δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, ότι θα απομονωθούμε, θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί όλα αυτά τα ενδεχόμενα που προκύπτουν αυτόματα και αβίαστα με τη “στάση” δεν προκύπτουν κατά τον ίδιο τρόπο με τη βαριά φορολογία στο κεφάλαιο και στα σύμμαχά του στρώματα. Ή μήπως νομίζουν ότι με μια φορολογία 45% επί των κερδών, οι επιχειρηματίες θα το ρίξουν στις επενδύσεις;


Και γιατί όχι “επαναδιαπραγμάτευση του χρέους”;



Αρκετές δυνάμεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύονται με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αλλά τσιμουδιά για τη στάση. Αρκετοί από αυτούς προτείνουν ταυτόχρονα και έξοδο από την ευρωζώνη. Ας τα δούμε ένα προς ένα.
Καταρχήν η στάση είναι το πρώτο βήμα της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Έτσι την πρωτοβουλία κινήσεων την έχει αυτός που μονομερώς κηρύσσει στάση πληρωμών και μάλιστα τώρα που οι πιστωτές μας δεν έχουν κανένα μέτωπο μεταξύ τους. Να θυμίσουμε μόνο ότι ήδη οι γερμανικές τράπεζες είναι έξω φρενών με τις γαλλικές οι οποίες κάνοντας χρήση της απόφασης περί αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ ξεφορτώνονται μαζικά ελληνικά ομόλογα, από τα 75-80δις που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Ενδεχομένως το ίδιο κάνουν ήδη και οι ελληνικές. Αγοράζοντας βεβαίως στη δευτερογενή αγορά τα ελληνικά ομόλογα η ΕΚΤ, μην πιστέψει κανείς ότι θα τη γλιτώσουμε. Έτσι τα πράγματα γίνουν πολύ χειρότερα, έχοντας για αντίπαλο όχι μερικές εμπορικές ιδιωτικές τράπεζες, αλλά έναν οργανισμό ή έστω δύο (ΕΚΤ-ΔΝΤ) που μαζεύουν το χρέος όχι για να μας το χαρίσουν, αλλά για να επιβάλλουν μέσα από επιπλέον νομοθετικές ρυθμίσεις ακόμα πιο επαίσχυντα ταξικά μέτρα. Να θυμίσουμε επίσης ότι πέρσι όταν ο Καραμανλής καθησύχαζε τους καταθέτες ότι εγγυάται για τις καταθέσεις τους στις τράπεζες και ταυτόχρονα ανακοίνωνε το σχέδιο των 28δις χρηματοδότησης και εγγυήσεων, πολλοί μπορεί να ησύχασαν. Να τώρα τα αποτελέσματα της “γενναιοδωρίας” του Καραμανλή. Αυτό ακριβώς θα γίνει και με την ΕΚΤ που σε λίγο θα την αναλάβει ο νυν πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Αξελ Βέμπερ ο οποίος είναι τρις χειρότερος μονεταριστής από τον Τρισέ.


Η επαναδιαπραγμάτευση πρέπει να γίνει τώρα, κηρύσσοντας πρώτα στάση πληρωμών, για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ο αιφνιδιασμός των πιστωτών, αναγκάζοντας τους να διαπραγματευτούν ξεχωριστά για να περισώσουν ότι μπορούν. Ο δεύτερος αφορά το μέγεθος του χρέους. Κάθε χρόνο μπορεί να αυξάνεται 10, 20 ή και 40 δις. Αν έχει ένα νόημα μια επαναδιαπραγμάτευση είναι τώρα στα 300 δις και όχι σε 5 χρόνια που το χρέος θα κοντεύει τα 500 δις. Επίσης υπάρχει και ένα τρίτο ζήτημα. Γιατί να συρθεί ο πιστωτής σε διαπραγμάτευση όσο συνεχίζει να εισπράττει τους τόκους; Μήπως γιατί θα συγκινηθεί από το δράμα του ελληνικού λαού; Τα παράσιτα του χρηματιστικού τοκογλυφικού κεφαλαίου, μόνο μια γλώσσα καταλαβαίνουν. Όταν δεν μπουν στους λογαριασμούς τους οι δόσεις. Τότε μπορεί και να σκεφτούν ότι κάτι δεν πάει καλά.


“Μα, μα δεν θα μας ξαναδανείσουν… και πως θα πληρωθούν οι μισθοί;”



Και τώρα πάμε στην κινδυνολογία, η οποία παρεμπιπτόντως διαδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα σε όλα τα μήκη και πλάτη της αριστεράς και μάλιστα παράλληλα με την κουβέντα που επιτέλους έστω και αργά ξεκίνησε γύρω από το χρέος. Εντάξει να ακούμε από τον Παπαχελά, τον Πρετεντέρη και τον Καψή, ή τον Πορτοσάλτε ή έστω τον Γεωργελέ του Athens Voice ότι τα περί στάσης πληρωμών σημαίνει ότι το επόμενο δεκαπενθήμερο δεν θα έχει συντάξεις και μισθούς μπορεί κανείς να το δικαιολογήσει. Οι άνθρωποι είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι η αυλή των τοκογλύφων, καμία έκπληξη, μπορούμε να γελάμε με τις ώρες βλέποντας τις φάτσες τους να ωρύονται πουλώντας κίνδυνο και τρόμο στο ποίμνιό τους. Αλλά να ακούμε τα ίδια επιχειρήματα στο εσωτερικό της αριστεράς, αν μην τι άλλο επιβεβαιώνει το συμπέρασμα ότι η μάχη της προπαγάνδας έχει ήδη χαθεί.


Επανερχόμαστε στο θέμα. Το μάθαμε λοιπόν κι αυτό. Στην Ελλάδα οι μισθοί πληρώνονται από τα δάνεια που παίρνει το ελληνικό κράτος από τις τράπεζες. Λοιπόν ας ξεδιαλύνουμε τα πράγματα. Οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου στον κρατικό προϋπολογισμό δεν ξεπερνάνε τα 24 δις πριν τα μέτρα, χωρίς να υπολογίζουμε τις φετινές περικοπές. Υπενθυμίζουμε λοιπόν στους αδαείς ότι το κράτος εκτός από δαπάνες έχει και έσοδα. Αυτά τα έσοδα με την υπάρχουσα διαχείριση προβλέπονται για φέτος γύρω στα 50 δις. Το πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού μπορεί να μηδενιστεί αρκεί να γίνει η αναγκαία διαχείριση, περικόπτοντας περιττές δαπάνες όπως οι στρατιωτικές και πάνω απ’ όλα περικόπτοντας όλες τις χρηματοδοτήσεις προς την κρατικοδίαιτη αστική τάξη που εδώ και δεκαετίες επιχειρεί μόνο με επιδοτήσεις δανεικά και αγύριστα. Επίσης μπορούν να γίνουν και μισθολογικές περικοπές, όχι από τους υπάλληλους των 1000 και 1500 ευρώ αλλά από τους εξωφρενικούς μισθούς δικαστικών, βουλευτών, υπουργών και χιλιάδων στελεχών της δημόσιας διοίκησης, όπως επίσης και από ρυθμίσεις που αφορούν τις αμοιβές των αστυνομικών και των στρατιωτικών που μαζί με τους συνταξιούχους αυτών των σωμάτων που βγαίνουν στη σύνταξη σε ηλικία 45 ετών εδώ και δεκαετίες και κυριολεκτικά έχουν γονατίσει τον κρατικό προϋπολογισμό.


Αν λοιπόν υπάρχουν κάποιοι που θα πληγούν από τη στάση πληρωμών αυτοί είναι οι τράπεζες και φυσικά όλα τα λαμόγια που διαχειρίζονται το συγκεκριμένο σύστημα υφαρπαγής του δημόσιου πλούτου και εν πάση περιπτώσει καρφί δεν μας καίγεται περί αυτού. Γι’ αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουν με τρόμο κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, γιατί πολύ απλά σημαίνει ότι το πάρτι τελείωσε. Κι όμως οι Πορτοσάλτοπρετεντέρηδες με το πιο απίστευτο θράσος δεν σταματάνε να λένε στους εργάτες και στους συνταξιούχους ότι το πάρτι τελείωσε γι’ αυτούς, λες και συμμετείχαν οι μισθωτοί των 1000 ευρώ και οι απόμαχοι των 600 σε κάποιο πάρτι. Αλλά τι άλλο να ακούσει κανείς από δαύτους.
Και μέσα σε όλα ακούμε και τον Καρατζαφέρη να απειλεί το πανελλήνιο από το βήμα της βουλής στα τέλη Απρίλη ότι όποιος δεν ψηφίσει το μνημόνιο της τρόικα παίρνει και την ευθύνη ότι δεν θα πληρωθούν οι μισθοί του Μαίου, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν κατευθείαν για το ομόλογο των 9δις που έληγε στις 19 Μάη.
Εντάξει όλα αυτά, αλλά ότι δεν θα μας ξαναδανείσουν όμως ισχύει. Aκόμα καλύτερα. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα. Μήπως θα υπάρχουν για να μπορούν να δανείζουν; Αυτό γιατί να μην μπει στην κουβέντα;


“Ναι αλλά αυτό δεν θα μας θέσει εκτός ευρωζώνης;”



Ε και λοιπόν τι έγινε. Λες και θα υπάρχει ευρωζώνη την επόμενη μέρα, και τι αξία θα έχει ακόμα και αν διατηρηθεί; Ωστόσο η αποπομπή από την ευρωζώνη δεν είναι μια απλή υπόθεση. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που λεει ότι θα πετάξουν όποιον κηρύσσει στάση πληρωμών εκτός ευρωζώνης. Πουθενά δεν είναι γραμμένο. Θα πρέπει να νομοθετήσουν. Πάμε λοιπόν σε μια πολιτική διαδικασία, και όχι σε κάποιον οικονομικό αυτοματισμό. Εδώ απαιτούνται διαβουλεύσεις, συναντήσεις αρχηγών, συμφωνίες κ.ο.κ. Όλα αυτά θα απαιτήσουν χρόνο. Οι “αγορές” θα πάθουν πανικό. Αν τώρα στοιχηματίζονται 200 δις στη χρεοκοπία της Ελλάδας, τότε θα παίζονται 20 τρις στη χρεοκοπία της Ευρώπης. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι εντελώς λάθος να κάνει κανείς σημαία του την έξοδο από την ευρωζώνη. Κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί τα σχέδια του γερμανικού καπιταλισμού που επιδιώκει ένα ξεκαθάρισμα της ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες. Αυτό το δηλώνουν ως στόχο με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο στο Βερολίνο. Επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους διευκολύνουμε, ακόμα και αν οι μήτρες στο Χολαργό είναι έτοιμες για να τυπώσουν τη νέα δραχμή.


Ας μας διώξουν λοιπόν αυτοί, ας βρουν τον τρόπο. Αλλά να θυμίσουμε εδώ σε αυτούς που επιλεκτικά, θεωρούν κεφαλαιώδες την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., δεν μας λένε αν πρέπει να φύγει και από τον ΠΟΕ, τον ΟΟΣΑ, και γιατί όχι από τον ΟΗΕ. Μια θέση αρχής εδώ δεν έχει κανένα νόημα εκτός κι αν ενδιαφέρεται για τη συνέπεια στο μαρξισμό της ΚΝΕ της δεκαετίας του ’80. Η συμμετοχή οπουδήποτε, μπορεί να αξιολογείται μόνο σε σχέση με ότι προωθεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο. Όλα τα άλλα είναι για ασκήσεις ηθικολογίας.


Το θεμελιακό ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι να απαλλαχτούμε από τα τοκοχρεωλύσια. Το αν θα γίνει αυτό μέσα ή έξω από την ευρωζώνη είναι δευτερεύων ζήτημα. Σημασία έχει να είναι κανείς έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα. Όπως λοιπόν δεν υπάρχουν θέσφατα για το έξω δεν μπορούν να υπάρχουν και για το μέσα. Όσοι επιμένουν στην έτσι κι αλλιώς παραμονή στην Ε.Ε. με την αυταπάτη να την “επανιδρύσουν” προς όφελος των “λαών”, απλώς εγκλωβίζονται στις αυταπάτες τους. Αν θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτούν το χρέος θα πρέπει να πάρουν την άδεια της Μέρκελ και του Σαρκοζί, γιατί προφανώς δεν θα γίνει η ΕΕ. των λαών στους επόμενους μήνες. Εντούτοις τα επιχειρήματα ενάντια στον εθνικό απομονωτισμό είναι σωστά. Όμως γιατί σώνει και καλά κάθε διεθνές εναλλακτικό σχέδιο περνάει υποχρεωτικά μέσα από τις δομές της Ε.Ε.; Η Ευρώπη όντως είναι γήπεδο, αλλά αυτό δεν αφορά την Ε.Ε., αλλά την Ευρώπη ως γεωγραφικό χώρο που προϋπήρχε της Ε.Ε. Πολλά από τα επαναστατικά κύματα του 19ου και 20ου αιώνα λειτούργησαν ως ντόμινο σε πολλές χώρες της ηπείρου δείχνοντας ότι υπάρχει κοινός τόπος αλλά και κοινή συνείδηση. Δεν χρειαζόταν η ύπαρξη μιας κοινής αγοράς ή μιας ΟΝΕ για να δημιουργηθούν τέτοια αντανακλαστικά. Επίσης είναι γνωστό ότι οι απομονωμένες επαναστάσεις δεν μπορούν να βρουν το στόχο τους, όμως κάθε επαναστατικό κύμα ξεκίνησε από μια χώρα.


Ο καθένας δικαιούται να ελπίζει στη μεταρρύθμιση της Ε.Ε., του αστικού κράτους, του καπιταλισμού, κανένα πρόβλημα. Δεν έχουμε κανένα λόγο να απορρίψουμε στα λόγια κάθε πιθανότητα μεταρρύθμισης. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε όταν βλέπουμε ότι δεν μεταρρυθμίζεται. Και ειδικά όταν γίνεται ένας δυνάστης, που επιβάλει μαζί με την ελληνική άρχουσα τάξη ένα σχέδιο κοινωνικής αντεπανάστασης. Μπορούμε ακόμα να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις; Πριν 10 και 20 χρόνια οι υποστηριχτές της συμμετοχής στην Ε.Ε. όλο και θα έβρισκαν λόγους για να αιτιολογήσουν τη στάση τους. Είχαν επίσης μαζί τους την κοινή γνώμη που πίστευε ότι μέσω της Ε.Ε. θα βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο. Τα συνθήματα τότε ενάντια στην Ε.Ε. είχαν μόνο προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Σήμερα όμως όχι μόνο οι προσδοκίες από την Ε.Ε. έχουν εκμηδενιστεί, αλλά και η ίδια σπαράσσεται από μια άνευ προηγουμένου κρίση συνοχής. Έχει λοιπόν κάποιο νόημα να τη σώσουμε, ή πάνω σε αυτή τη σαθρή βάση να στηρίζουμε το δικό μας εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο;


Και γιατί όχι “διαγραφή του χρέους”;



Όταν η αριστερά στο σύνολό της ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει καμία κρίση και ότι όλα είναι μια φάρσα, ελάχιστοι μίλησαν για τη στάση πληρωμών. Τώρα ορισμένοι από αυτούς που μίλαγαν για φάρσα, πέρασαν με ένα σάλτο πάνω από τη στάση ανακαλύπτοντας τη διαγραφή του χρέους. Καμία έκπληξη, από ανθρώπους που ειδικεύονται στην αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Πάντα κάτι θα ανακαλύπτουν για να πουλήσουν ανέξοδο αριστερό βερμπαλισμό, αφού πρώτα δείξουν πόσο ευκαιριακοί είναι.στις σημαίες που κρατάνε.


Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν αγγίζουν πολλές φορές τα όρια του γελοίου. Λένε ας πούμε ότι για στάση ή αναδιάρθρωση μιλάνε ακόμα και νεοφιλελεύθεροι. Μάλιστα. Ενώ όταν το πιο σκληρό κομμάτι του γερμανικού κεφαλαίου λεει ότι η Ελλάδα πρέπει να τεθεί εκτός ευρωζώνης δεν τους ανησυχεί καθόλου, για να τους θυμίσουμε ότι είναι ακριβώς οι ίδιοι που μαζί με τη διαγραφή που τη θεωρούν πλέον κόκκινη γραμμή, μιλάνε και για άμεση έξοδο από την ευρωζώνη ή και την Ε.Ε.


Πάνω λοιπόν στην καπιταλιστική εκδοχή μιας στάσης ή μιας αναδιάρθρωσης στήνουν στον τοίχο γενικά τη στάση πληρωμών. Είναι μια μέθοδος πονηρή αξία μόνο για τσαρλατανίσκους.


Και για να μπούμε στην ουσία. Εμείς δεν είμαστε υπέρ της έτσι κι αλλιώς γενικής διαγραφής για έναν βασικό λόγο: Εξαρτάται από το ποιος κατέχει ομόλογα. Αν είναι ασφαλιστικοί οργανισμοί, ή ατομικά αποταμιευτές συνταξιούχοι ή και εργαζόμενοι, εκεί τι θα κάνουμε, θα πούμε ότι δεν σας αποζημιώνουμε; Δεν πρέπει να το διαπραγματευτούμε; Να τους προτείνουμε μια κάποια λύση; Αν δεν έχουμε να τους πληρώσουμε σε ρευστό να τους προτείνουμε πακέτα διακοπών στην Ελλάδα ή κάτι άλλο. Αυτά είναι στοιχειώδη μέτρα που θα έπαιρνε οποιοσδήποτε μιλάει σοβαρά πάνω σε όλα αυτά και δεν κάνει απλώς αντιπολίτευση στο γειτονικό γκρουπούσκουλο.


Από κει και πέρα τίθενται επίσης ζητήματα τακτικής. Κάθε ομόλογο πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν διαφορετική περίπτωση προκειμένου να μην συντονιστούν οι πιστωτές εναντίον σου. Όλοι πρέπει να έχουν την ελπίδα ότι κάτι θα πάρουν πίσω. Εκτός και αν έχει κανείς 500 πυρηνικές κεφάλες έτοιμες να τις σκάσει στα κεφάλια όσων απαιτούν την αποπληρωμή των κεφαλαίων τους. Κάθε ομόλογο πρέπει να επανακοστολογηθεί αναλόγως με το που χρησιμοποιήθηκε, αν έπεσαν μίζες, αν έχουν πληρωθεί υπέρογκοι τόκοι. Επίσης θα αξιολογηθεί και ο κάτοχός του και αναλόγως θα προκύψει ένα υπόλοιπο.


Από τώρα πρέπει να απαιτηθεί από την αριστερά και το κίνημα διαφάνεια γύρω από το χρέος. Σε ποιες τράπεζες, πόσα, πότε και γιατί. Όπως ακριβώς απαιτούμε και από μια επιχείρηση που πτωχεύει να ανοίξουν τα λογιστικά βιβλία, να δούμε που πήγαν τα λεφτά, αν τα έφαγε ο κάθε Ψωμιάδης (ΑΣΠΙΣ) κ.ο.κ. Όσα περισσότερα δις σβηστούν από τα 300 με το μικρότερο κόστος τόσο το καλύτερο. Κανείς δεν θα είχε αντίρρηση. Από κει και πέρα ο καθένας μπορεί από το πληκτρολόγιό του να κηρύξει τον 3ο γύρο της παγκόσμιας επανάστασης. Αν αυτό τον ικανοποιεί κανένα πρόβλημα. Δυστυχώς όμως το χρέος δεν διαγράφεται στα πληκτρολόγια, ούτε στα κοινοβούλια του χώρου στο Γκίνη, μεταξύ συγγενών και φίλων.


Επίσης να θέσουμε και εμείς ένα ερώτημα σε όσους είναι γενικώς υπέρ των “διαγραφών”. Έχουν την ίδια άποψη και για τα ιδιωτικά χρέη; Ένα τέτοιο μέτρο προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη; Ας στο σκεφτούν και ας πάρουν μια θέση και γι’ αυτό, μιας και αύριο θα σκάσει κι αυτή η φούσκα. Μέχρι τότε να πούμε τη δική μας γνώμη. Εμείς δεν είμαστε υπέρ μιας τέτοιας διευθέτησης, γιατί αυτό βγάζει λάδι αυτούς -στήριγμα της εξουσίας- που με δανεικά έφτιαξαν σπίτια, εξοχικά και κυκλοφορούσαν με Κομπρέσορ και επιπλέον στήριζαν έμπρακτα τις αυταπάτες της Belle Époque του καταναλωτισμού, συνεισφέροντας κι αυτοί στο φούσκωμα του παρασιτικού χρηματιστικού κεφαλαίου, την ίδια ώρα που άλλοι έμεναν στο νοίκι και είχαν στην κατοχή τους ένα αυτοκινητάκι. Επομένως διαγραφή ναι αλλά μόνο αν αυτά περάσουν σε κοινή ιδιοκτησία. Αλλιώς ο κάθε πονηρός που σκέφτεται πως θα τη σκαπουλάρει ατομικά ας συνεχίσει να πληρώνει και στην κρατικοποιημένη τράπεζα διάδοχο τις ιδιωτικής γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να βάλει μυαλό. Φυσικά η τράπεζα κερδοσκόπησε με τους τόκους, ακόμα και σε όσους με δάνεια παρίσταναν τους μπουρζουάδες. Εννοείται ότι πρέπει να επανακοστολογηθούν όλα τα δάνεια και σίγουρα ένα μέρος θα διαγραφεί και με ταξικά κριτήρια, ή για λόγους που θα κριθούν συγκεκριμένα αναγκαίοι. Τα περί γενικής διαγραφής όμως είναι λόγια του αέρα, όπως αυτά που συνηθίζουν να ακούγονται στην αριστερά, που όχι μόνο δεν συγκινούν κανένα αλλά ούτε ιδρώνει και το αυτί κανενός. Γιατί όλοι γνωρίζουν και ιδιαίτερα ο αντίπαλος ότι τα λόγια του αέρα είναι εντελώς ακίνδυνα.


Οικονομικοί αυτοματισμοί και κρατική παρέμβαση



Σε πολλές από τις συζητήσ

Το άρθρο κόπηκε από τους περιορισμούς του συστήματος και παρακαλώ την Πούπα να δημοσιεύσει και το υπόλοιπο.

Θα το ξεκινήσω από μακριά για να το φέρω εκεί που πρέπει.
Εγγραψα (είναι στα φιλοσοφικά) για το "πρωταίτιο" : την κοσμική "ανακύκλωση" ενέργειας - ύλης και τους νευρώνες της. Το ίδιο ισχύει σε όλα τα περιεχόμενα στο σύμπαν (ανθρώπους, ζώα, φυτά, ύλη κλπ ...). Δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς καθός το "μέρος" εξαρτάται από το "όλον" ... .
Τι σχέση έχουν αυτά με την Ελλάδα ή τον πλανήτη κλπ. ;
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ !!!
Τι έκαναν δηλ. στην παγκόσμια κρίση με τις τράπεζες ;
Χρέωσαν το κόστος στους λαούς και στις κοινωνίες τους.
Τι κάνουν τώρα : διεθνοποιούν την ελληνική κρίση χρεώνοντας μέσω ΔΝΤ και Ε.Ε. (και Ε.Κ.Τ.) τους λαούς.
Μετά θα πάρουν τα λεφτά μέσω του δανεισμού από ΔΝΤ. Ε.Ε. κλπ. και θα αφήσουν την Ελλάδα να "πτωχεύσει", ώστε να μην χρεωθούν αυτοί (οι κάτοχοι τον ομολόγων) το κόστος της πτώχευσης, αλλά οι λαοί που θα έχουν χρηματοδοτήσει την ελληνική κρίση.
Απλό και σίγουρο.
Ας πάμε όμως και στην "αριστερά".
Ολα ισχύουν μόνο κατά συνθήκη:
Αριστερά υπάρχει μόνο εφόσον υπάρχουν εργάτες
Εργάτες υπάρχουν μόνο εφόσον υπάρχει μισθωτή εργασία.
Εάν καταργηθεί η μισθωτή εργασία δεν υπάρχει τίποτα από τα ανωτέρω (ούτε το πολιτικό μέρος του Μαρξισμού).
Επομένως απομένει η φιλοσοφία ... .
Το ίδιο ισχύει και με το χρήμα: Είναι αναγκαίο μόνο εφόσον η χρήση του σημαίνει πρόσβαση σε αγαθά.
Εάν δεν υπάρχουν αγαθά ή ακόμα καλύτερα: εάν τα αγαθά αποσυνδεθούν από το χρήμα, αυτό θα είναι άχρηστο και θα παύσει να υπάρχει.
Οσοι έχουν διαβάσει τα φιλοσοφικά μου ή τα αντίστοιχα πολιτικά κείμενα περί "βιοτισμού" κάτι θα έχουν καταλάβει.
Αρα η πολιτική μου πρόταση είναι απλή : Βιοτισμός
Δεν έχουμε ανάγκη το χρήμα, φορτώστε το στα καράβια και στείλτε το πίσω στους εκδότες και κατόχους του. Εμείς ολοκληρώνουμε την κοινωνία του βιοτισμού. Παράγουμε τα αγαθά που χρειαζόμαστε και εσείς μπορείτε να πάτε να ... .
Απλό έτσι ... .

Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα :
1 Ελληνας = 1/2 κιλό ψωμί ημερησίως (πολύ βάζω)
= 300 γρ. σιτάρι
= 803 χιλιάδες τόννοι ετησίως για όλους τους Ελληνες

ΠΑΡΑΓΩΓΗ σιταριού στην σημερινή αντιπαραγωγική Ελλάδα = 2.000 τόννοι

Ορίστε, πως είπατε ;

Και κάποιοι λένε το ψωμί ψωμάκι ...
Απλές είναι οι λύσεις !!!

Χίλια συγνώμη για την λειψή ανάρτηση.....δέν το πρόσεξα αλλά ούτε και το θυμήθηκα.

Συνεχίζεται λοιπόν :

Οικονομικοί αυτοματισμοί και κρατική παρέμβαση



Σε πολλές από τις συζητήσεις που γίνονται αλλά και σε σχετική αρθρογραφία, σημειώνονται οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια στάση πληρωμών ή η έξοδος από την ευρωζώνη. Ωστόσο επιμένουμε ότι δεν υπάρχουν αυτόματες επιπτώσεις παρά μόνο θεωρητικά και πάντα υπό ορισμένες συνθήκες. Όπως και δεν υπάρχει οικονομία σκέτη αλλά πολιτική οικονομία. Ας δούμε μερικές από τις βεβαιότητες που ακούγονται:


Έξοδος από το ευρώ, νέο νόμισμα, υποτίμηση, πληθωρισμός, μείωση του πραγματικού μισθού. Ξεδιπλώνοντας όμως αντίστροφα αυτό το συλλογισμό, διαπιστώνουμε ότι, χωρίς νέο νόμισμα, ήδη το εργατικό εισόδημα μετά τις σχετικές μειώσεις των μισθών, και τις αυξήσεις στα καύσιμα, τους λογαριασμούς και δεκάδες άλλα προϊόντα, μετράει απώλειες 20%. Επιπλέον αν υλοποιηθούν τα όσα ακούγονται για συντάξεις στο 48% του μισθού και με 40 χρόνια υπηρεσία τότε η μιλάμε για 50% μειώσεις. Αν σ’ αυτό προσθέσουμε το εργατικό δυναμικό που θα πέσει στην ανεργία εξαιτίας της ύφεσης μιλάμε για απώλειες 100%. Μια υποτίμηση θα δημιουργήσει πληθωριστικές πιέσεις κυρίως λόγω της αύξησης των τιμών των προϊόντων που θα εισάγονται. Όλα αυτά βεβαίως ισχύουν όταν η αγορά λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Όταν εκατοντάδες προϊόντα πουλιούνται στην Αθήνα ακριβότερα από οποιαδήποτε πρωτεύουσα της Ευρώπης, τότε σίγουρα υπάρχουν περιθώρια με κεντρικές παρεμβάσεις οι τιμές να ελεγχθούν. Σε τελευταία ανάλυση μπορεί να ελεγχθεί εξ ολοκλήρου το εξωτερικό εμπόριο ακόμα κι αν αυτό προκαλεί αναφυλαξία στις “αγορές” και τους οπαδούς τους. Επιπλέον τα εργατικά εισοδήματα μπορούν να διαφυλαχτούν από τον πληθωρισμό και με άλλους τρόπους όπως η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή.


Ακούγεται επίσης ότι μια υποτίμηση του νομίσματος θα αυξήσει αναλόγως το δημόσιο χρέος αφού αυτό παραμένει σε συνάλλαγμα. Αυτό θα ίσχυε στο βαθμό που συνεχίσει κανείς να πληρώνει, για να μην ξεχνιόμαστε. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι συμφωνούν με μια υποτίμηση όταν την σκέφτομαι ως μέσο για να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο. Πράγματι αυτό ισχύει. Εντούτοις υπάρχουν και πιο δραστικοί τρόποι να βελτιώσει κανείς το εμπορικό του ισοζύγιο χωρίς να περιμένει τους αυτοματισμούς της αγοράς. Ο έλεγχος του εξωτερικού εμπορίου από το κράτος είναι ένας τρόπος που έχει ξεχαστεί προ πολλού, αφού η μέθοδος αυτή έχει διαγραφεί από τους ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού. Κι όμως μια κρατική παρέμβαση στον τομέα αυτό θα εξυπηρετούσε τις συλλογικές ανάγκες της κοινωνίας, βάζοντας φραγμό σε ότι άχρηστο και πανάκριβο προϊόν εισάγεται ανεξέλεγκτα ακόμα και σαν είδος πρώτης ανάγκης (όπως φάρμακα και νοσοκομειακά υλικά) από τις εταιρίες που θησαυρίζουν εξαιτίας ακριβώς του ότι δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και έλεγχος.


Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν οικονομικοί αυτοματισμοί παρά μόνο όταν δεν υπάρχει κρατική παρέμβαση. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε ότι πάρα τα όσα ακούγονται, ούτε οι οικονομίες της απόλυτης κυριαρχίας της αγοράς λειτουργούν χωρίς κανόνες. Και μάλιστα κανόνες εντελώς αυθαίρετους, όπου τον έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος τον έχουν οι τράπεζες, που ανάλογα με τη δανειοδοτική τους πολιτική καθορίζουν και τις τιμές στην πραγματική οικονομία. Ας αναρωτηθεί ο καθένας αν ένα τριάρι αξίζει πραγματικά 300 μισθούς, ή αν αυτό είναι το προϊόν της κατασκευαστικής φούσκας που δημιουργήθηκε από την έκρηξη των στεγαστικών δανείων τα τελευταία 15 χρόνια. Ας σκεφτεί επίσης ότι αν αυτή η φούσκα αφορά το 1/3 ας πούμε της αξίας αυτού του διαμερίσματος, αυτό σημαίνει 100 επιπλέον μισθοί τσάμπα υπεραξία, στο βωμό του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτή είναι η ελεύθερη αγορά, χωρίς κρατική παρέμβαση. Αυτό το σύστημα κλοπής του πραγματικού πλούτου που παράγεται από την εργασία πρέπει να καταστραφεί και δεν έχουμε κανένα λόγο να το σεβαστούμε..


Ποιο πρέπει να είναι το κεντρικό αίτημα



Οι δύο μεγάλοι σχηματισμοί της αριστεράς το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθετούν το αίτημα για στάση πληρωμών, ούτε καν της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Από κει και πέρα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ όπως το Κόκκινο και το Ξεκίνημα υιοθετούν τη στάση, ενώ το Μέτωπο (Αλαβάνος, ΚΟΕ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ) μιλάνε περισσότερο για επαναδιαπραγμάτευση. Στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά η Ανταρσία μιλάει για στάση ενώ άλλες οργανώσεις όπως το ΕΕΚ, η ΟΚΔΕ και η Ανασύνταξη προτείνουν τη διαγραφή του χρέους. Όμως το θέμα δεν είναι αν μέσα σε άλλους 30 άξονες βρίσκεται και η στάση, αλλά αν πραγματικά γίνεται το κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Κεντρικό ακριβώς γιατί πάνω σε αυτό η κυβέρνηση χτίζει το σύνολο της επίθεσης. Εδώ λοιπόν δεν έχει γίνει καμία πρόοδος από την αρχή του χρόνου. Δεν αρκεί να ακούγεται ψιθυριστά, ούτε να το γράφουμε σε μια προκήρυξη για να βγει η υποχρέωση. Αυτό που έχει σημασία έστω και τώρα είναι να γίνει το κεντρικό αίτημα σε όλες τις κινητοποιήσεις. Δεν είναι δυνατό να βαδίζουμε προς την 7η γενική απεργία και να μην είναι γραμμένο το σύνθημα αυτό σε κανένα πανό. Και δεν είναι επίσης δυνατό να μιλάμε για γενικές απεργίες και μάλιστα μερικοί να προτείνουν και τη διαρκείας απλώς με συνδικαλιστικά αιτήματα.



Αν μιλάμε για γενική απεργία, αυτό πρέπει να σημαίνει, για να έχουμε μια ουσιαστική κλιμάκωση,γενική πολιτική απεργία. Απεργία με πολιτικά πλέον αιτήματα. Το να μην περάσουν τα μέτρα δεν αρκεί. Χρειάζεται πολιτική πρόταση διεξόδου. Το κίνημα θα πρέπει να μιλήσει πολιτικά και αυτό ακριβώς θα το βάλει σε μια τροχιά αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Μόνο έτσι μπορεί να αντιληφθεί τον εαυτό του ως εναλλακτική λύση απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση.



Πολλοί αναρωτιούνται αν το σύνθημα της στάσης το απευθύνουμε στην κυβέρνηση για να το πραγματοποιήσει. Κάθε πολιτικό σύνθημα λειτουργεί με δύο τρόπους: Αφενός σαν αίτημα προς την κυβέρνηση αφετέρου σαν σύνθημα που ενοποιεί πολιτικά ένα κίνημα που ξεκινάει ως διαμαρτυρία προς την εξουσία και διαμέσου της πολιτικοποίησής του μεταμορφώνεται σε ανταγωνιστική εξουσία προς τον υπάρχων αστικό καθεστώς. Στο βαθμό που συμβεί αυτό τότε μπαίνουμε σε μια περίοδο δυαδικής εξουσίας. Πιθανόν τότε ακόμα και μια αστική κυβέρνηση να υποχρεωθεί κάτω από την πίεση του κινήματος να πάρει ορισμένα μέτρα. Αν όχι η κυβέρνηση Παπανδρέου, ίσως μια άλλη με διαφορετικά πρόσωπα, τύπου “Κερένσκυ“ ή τύπου “Κίρχνερ“. Μια κυβέρνηση που αδυνατεί να συντρίψει το κίνημα και γι’ αυτό αναγκάζεται να διαπραγματεύεται μαζί του. Αυτή δεν μπορεί να είναι η σημερινή κυβέρνηση. Αυτή ξεκάθαρα προωθεί το σχέδιο της κοινωνικής αντεπανάστασης και γι’ αυτό πρέπει να γίνει στόχος του κινήματος.


Το ζήτημα είναι πάνω σε ποιο ζήτημα θα επιδιώξει το κίνημα την ανατροπή της. Σε ποια δηλαδή βάση θα επιδιώξει να αποσπάσει την συναίνεση ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή ναι μεν αγανακτούν με την κυβέρνηση, αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, αλλά δεν βλέπουν μια εναλλακτική λύση. Η αριστερά και το κίνημα πρέπει να κερδίσουν τη συναίνεση αυτών των στρωμάτων πάνω σε μια κεντρική μάχη και αυτή δεν είναι άλλη από το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του χρέους και επομένως της πιθανής χρεοκοπίας. Όσο δεν φαίνεται ξεκάθαρα μια άλλη εναλλακτική λύση, όσο δεν δείχνουμε ποιο είναι το πρώτο βήμα τότε τα στρώματα αυτά έστω και παθητικά θα ανέχονται ως μοναδική λύση το ελεεινό σχέδιο της κυβέρνησης, αφού θα πιστεύουν ότι όλα τα άλλα θα έχουν χειρότερα αποτελέσματα. Η αριστερά και το κίνημα θα πρέπει επιτέλους να μιλήσουν πολιτικά, να προετοιμάσουν τη διάδοχη λύση.


Όπως και να ‘χει τους επόμενους μήνες θα έχουμε μια απότομη κλιμάκωση της ταξικής αντιπαράθεσης. Αν μέχρι τότε δεν έχει υπάρξει καμία πολιτική πρόοδος, τότε η εξέγερση που έρχεται θα περιοριστεί απλώς σε εκδικητικά καθήκοντα, εκτονώνοντας τη συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση, χωρίς όμως να δίνει λύση. Τότε να είμαστε σίγουροι ότι η λύση θα δοθεί από τη μαύρη αντίδραση, που θα επιδιώξει να καλύψει εκείνη το κενό, όπως έχει γίνει άλλωστε τόσες φορές στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

νο κομεντσ ( δηλαδης ξενιστη , ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ - ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ)

και σας αφιερωνω , στοιχους (για οσους δεν ακουσουν το τραγουδι) και τραγουδι ...

φιλια σε ολους (εδω τα πραγματα πανω απο το κακο στο χειροτερο ... ειμαστε στο παραπεντε παμε για κλεισιμο εν ολιγοις !!!! και πλεον δεν ελπιζουμε σε τιποτα ...)


Να είσ αφεντικό του εαυτού σου πάλι
Παράτα τα θρανία και τ αμφιθέατρα
Να ρθης στη παραλία να κάνουμ έρωτα.

Παράτα τη δουλειά, παράτα τη τη σκρόφα
Και κοίτα πως εσύ θ αποφασίζεις πρώτα.
Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα
Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;

Παράτα το θεό, πατέρα και παρτάλι
Μη θέλεις παντρειά και μισθωτό χαμάλη
Αρνήσουνα σαι σκλάβα διπλά κι ολόϊδια
Θα ζήσουν τα παιδιά μας μεσ τα κοινόβια

Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα.
Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ ερμηνευτής
Αρνήσου να σαι χάφτης και καθοδηγητής.

Κατούρα στη βουλή και σπάστους τα γραφεία
Να πάει να πνιγεί κι η γραφειοκρατία
Και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρίζουνε
Σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε.

Παράτα το στρατό το προβατοποιείο
Και ας μας έχουνε για το τρελλοκομείο
Για μια χαζή πατρίδα οπλίζουν τους λαούς
Δεν κάνει η ιεραρχία για τους αναρχικούς

Στην κοινωνία αυτή σαπίσαμε στ αλήθεια
Απάνθρωποι θεσμοί μας γίνανε συνήθεια
Παράτησέ τα όλα να ζήσουμ άβολα
Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ «ΠΑΡΤΑΚΗΔΩΝ»



Όταν νομίζουμε πως κινδυνεύουμε ολοι μας ψάχνουμε να βρούμε τρόπο η τρόπους για να σώσουμε το τομάρι μας και τα υπάρχοντα μας.



Τα δυο μεγάλα κόμματα της εξουσίας τον ξεκίνησαν πρόσφατα το χορό. Για να καταλαγιάσουν το θυμό του κόσμου προσπαθούν με περίτεχνες ενέργειες να ξεφορτωθούν επιλεκτικά κι όπου «τους παίρνει» κάποια αμαρτωλά βαρίδια του παρελθόντος. Νομίζουν ότι έτσι θα σώσουν τη σημαία και την ταυτότητα του κόμματός τους για νάχουμε να συζητάμε πάλι για το καθαρό ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Παπανδρέου η την καθαρή ΝΔ του Σαμαρά.



Λές κι αμα καλέσουμε στην εξεταστική τον Ακη η τον Βουλγαράκη, θα μας φέρουν πίσω τα κλεμμένα .Αρα όλοι για την πάρτη τους παίζουν για να περισώσουν ο,τι νομίζουν έιτε λέγονται κόμματα είτε πρόσωπα. Λές και δεν ξέρουν τι παίχθηκε στο παρελθόν αλλά το κυριότερο νομίζουν ότι με «αποδιοπομπαίους τράγους» θα σώσουν την παρτίδα.



Το πιο τρελό βέβαια είναι ότι συστήνουν εξεταστικές , βγάζουν από καμιά 15αριά πορίσματα ο καθένας εξακοντίζοντας τα βέλη τους ο καθένας προς τον άλλο και ποτέ προς τους ομοιδεάτες τους για νάχουμε να λέμε και προπάντων για αδικήματα που έχουν παραγραφεί και γιαυτό φρόντισε με περισσή σπουδή και κωλοσφίξιμο να το κάνει ο χοντρός πέρυσι προ των ευρωεκλογών κλείνοντας τη Βουλή.



Για την πάρτη μας παίζουμε δυστυχώς κι εμείς. ΟΛΟΙ ΜΑΣ γίναμε παρτάκηδες. Οι μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι που αποσύρουν τις καταθέσεις τους μήπως τους πάρουνε χαμπάρι σαν φοροφυγάδες και οι υπολοιποι κινούμενοι στο ίδιο μοτίβο ανατριχιάζοντας με τη ιδέα ότι θα χρεωκοπήσουμε να σκέπτονται ΜΟΝΟ τα λεφτουδάκια τους.



Τέτοια σκατοκοινωνία καταντήσαμε όχι μόνο να μη βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας ,αλλά με την εσωστρέφεια που μας έχουν επιβάλλει, η μοναδική μας εννοια να είναι να μαζέψουμε τα λεφτά στα σπίτια μας .Σήμερα ο,τι τον συμφέρει ακούει ο Ελληνας και τίποτε άλλο, μόνο για την πάρτη του ασχολείται κι εύλογα αναρωτιέται κάποιος πως θα προκύψουν , από ποιους και σε ποιους ριζοσπαστικές λύσεις που όλοι (μιλάω κύρια για τους «φτωχοπρόδρομους») ασχολούνται με τις οικονομίες τους και όχι με το μέλλον τους?



Δυστυχώς κανένα σόκ όχι μόνο δεν αφυπνίζει τον Ελληνα αλλα το οικονομικό με τα λεφτά του τον χώνει βαθύτερα μέσα στο καβούκι του.



Στο οικονομικό λέτε να είναι η ανασφάλεια και τα κατοχικά σύνδρομα? Μπορεί. Όμως ηταν άλλη η εποχή του παππού μας με τα προπολεμικά χαρτονομίσματα κι άλλη αυτή του 2010.



Σήμερα πάσχουμε από ανατροπές δεν ψάχνουμε να ζήσουμε μετα από μια πυρηνική καταστροφή που τεχνηέντως τείνει να δημιουργηθεί εδώ και καιρό με αποτέλεσμα όλοι να προσπαθούμε να φάμε τον διπλανό μας για να επιβιώσουμε εμείς(τρομάρα μας)



Φίλοι και σύντροφοι αν δεν ξεκινήσουμε από το μηδέν –χωρίς να μηδενίζω τα πάντα-αν δεν απεμπλακούμε από τη χαζή και κοντόφθαλμη σημερινή καθημερινότητα μας , αν δεν ετοιμαστούμε εμείς οι ίδιοι ΑΜΕΣΑ για την υπέρβαση και κύρίως αν δεν υπάρξει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν οι ιδέες μας (βλ. τη σημερινή κοινωνία των παρτάκηδων) , κι αν καθόμαστε και κουβεντιάζουμε μόνο και μόνο για τη θεωρία σε λίγο δεν θα υπάρχει η Ακρόπολη η η Πελοπόννησος, η το εφιαλτικότερο κάποιοι από όλους μας εξ αιτίας της φτώχειας η της ανέχειας να αναζητάμε την τύχη μας σε άλλα Κράτη , όπως κάνανε μέχρι τώρα στη χώρα μας, οι Αλβανοί η άλλοι ανατολικοί .



Σε μια κοινωνία ζούγκλας όπως την έχουν καταντήσει το μόνο μέλημα του πολίτη είναι η δική του επιβίωση και όχι η συντροφικότητα , η ανάδειξη σκέψης και προβληματισμών, την καθημερινή μας παρουσία την καθορίζουν τα ΜΜΕ, οι αναλυτές και λοιποί οικονομολόγοι της ΤΙΒΙ .Μιια τέτοια κοινωνία με έλλειψη ηθικού, για να την ξεκολλήσεις (εσυ η από μόνη της) από τη λάσπη



η



θα περιμένεις κάποια χρόνια για να ρθεί το πλήρωμα του χρόνου να ξεκαθαρίισει η ήρα από το σιτάρι κι αφού εν τω μεταξύ όλα θα έχουν ανακατευθεί τόσο που θα χάνει η μάνα το παιδί και τούμπαλιν κι άρα ξεχνάμε την κοινωνία των πολιτών , του βιοτισμού με τα όποια αμφίβολα αποτελέσματα της

η

αν είσαι εξουσία τους κάνεις ένα αιφνίδιο σόκ με την επάνοδο στη δραχμούλα και παράλληλη στάση πληρωμών προς όλους στέλνοντας στον αγύριστο τους εξωχώριους πιστωτές σου, για να τελειώνουμε μια και καλή με τα κωλολεφτά μας , μπάς κι ασχοληθούμε και με το μέλλον μας

η

εμείς οι ενεργοί πολίτες που δεν κάψαμε τις αντιστάσεις μας η δεν μας τις κάμψανε κάποιοι πονηροί ξεκινάμε από χθες την επανάσταση μας. Το πώς θα γίνει κουβεντιάζεται. Το να μοιρολογάμε δεν συζητιέται.



Τέρμα στους παρτάκηδες.

«Εδώ είναι αλώνι για χορό» και να η ευκαιρία για τους μάγκες



Συνέλληνες παρτάκηδες αν νομίζετε ότι θα βγείτε από την κρίση αλώβητοι και χωρίς να ματώσετε είστε πολύ γελασμένοι. Προ παντός είστε δειλοί, γιατί αντί να σκεφθείτε το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας (μάλλον το δικό σας σκέφτεστε σαν κάποιους ανασφαλείς γέρους με τα κωλολεφτά τους και τα γεράματα τους και όχι των παιδιών σας) σκέφτεστε πως θα σώσετε τα λεφτα σας, για να ταχετε στο σπίτι για καμιά «αγορούλα» αν σας κάτσει καμιά ευκαιρία.

--

Για την περίπτωση της δραχμής και της επίσημης πτώχευσης μην τρομάζετε αγαπητοί. ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, το τέλος του κόσμου είναι ακόμη πολύ-πολύ μακριά. Ο μη έχων απλά δεν έχει τίποτε παραπάνω να χάσει και ο έχων αν χάσει (που δεν θα χάσει τελικά) θα επιμεριστεί το ανάλογο μερίδιο.

Τελικά χάνεις αυτά που έχεις και στο βαθμό που τά εχεις.

Ολοι παρτάκηδες είναι ... .
Χθες ο πρωθυπουργός απάντησε στο δημοσίευμά μας. Απάντησε σε όσα μπορούσε, σε αυτά που αναφέρονται στην αρχή ... .Βγήκαν και άλλοι να απαντήσουν (Παπακωνσταντίνου, κυβ. εκπρόσωπος κλπ.). Φήμες είπαν ... μην ανησυχείτε ... .
Ακόμα και εάν είναι φήμες και αβάσιμες ανησυχίες ποιός τις διέσπειρε ; Ποιός μίλησε για παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, για εθνικά καταστροφή και άλλα αντίστοιχα;
Αλλά πρόεδρε πλέον ό,τι διαψεύδετε αποτελεί δεδομένο ότι θα συμβεί.
Οσο για τις "κόκκινες γραμμές ..." έχετε πάρει φόρα τρέχοντας προς τα πίσω που όχι κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν αλλά ψάχνετε απεγνωσμένα για σώβρακο (τα δικά σας/μας τα πήραν) για να υψώσετε λευκή σημαία (απο καλάμια και μάλιστα καβαλημένα έχετε ευτυχώς αφθονία).

Αναρωτιέμαι όμως πως καταφέρατε και κάνετε πραγματικότητα τα πιο απίθανα όνειρα κάθε δεξιού στην χώρα.
Εφιάλτης κατάντησε η πολιτική σας για κάθε ένα που σας ψήφισε και γλυκιά πραγματικότητα για κάθε δεξιό πολιτικάντη (που δεν σας ψήφισε).

Οσο για το κείμενο διαβάσατε την αρχή, αλλά δεν διαβάσατε την συνέχεια, αυτή με το "όραμα" μιας άλλης Ελλάδας. Φαίνεται πως όραμά σας είναι η νεοφιλελεύθερη Ελλάδα.
Στην θέση σας μέχρι και πλαστά Ευρώ θα τύπωνα για να μην συνθηκολογήσω ... .

δεν ξερω εαν μια αλλαγη νομισματος θα προσφερε κατι ... δεν ειμαι ειδικος , αυτο που ξερω ομως ειναι οτι για ΧΑΡΗ του ευρω ξεπουλησαμε τη χωρα με τους πολιτες της ... αντι να σηκωσουμε αναστημα

το θεμα ειναι οτι δεν υπαρχουν ανθρωποι ικανοι να αρθρωσουν λογω , να προτεινουν λυσεις και φυσικα ΝΑ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ

η κυβερνηση ,που πλεον ειναι ολοφανερο οτι αφορα ολες τις κυβερνησεις αυτης της χωρας, ειναι μαριονετα σε ενα θεατρο σκιων χωρις κοινο , ετσι αλλοι τραβαν τα σχοινια , και αυτοι κανουν οτι τους κατεβει απευθυνομενοι στο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ κοινο τους !!!!

δεν ξερω εαν ο κοσμος ξυπνησε, και να ξυπνησε ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΣΟ πολυ που δεν κουναει ουτε το δαχτυλακι του ...

πιστευω οτι πρεπει να υπαρξει κινημα πολιτων ,που θα καλεσει σε συσπειρωση τον λαο και θα απαιτησει αλλαγη πολιτικης /οικονομικης διακυβερνυσης της χωρας απο το υπαρχων πολιτκο συστημα ή ακομη και να αξιωση την ψηφο του λαου ... στην πρωτη περιπτωση μιλαμε για αμμεση αντιδραση ενω η δευτερη θελει το χρονο της !!!!

δεν ξερω που θα οδηγηθουμε και τι θα γινει στην χωρα μας , ξερω ομως οτι το πασοκ θα μεινει στην ιστορια ως ο ΕΧΘΡΟΣ του λαου , μεσα στα εκατονταδες προβλημα το μονο που βρηκε να κανει ηταν να στραφη εναντιων των πολιτων και των εργαζομενων καταργοντας κατακτησεις ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ !!!!

φοβαμαι , να πω ψεματα οτι δεν φοβαμαι και δεν ξερω που θα με βγαλει η κοντρα με την εργοδοσια , οπου κανω την δικη μου προσωπικη αντισταση , αλλα θελω να ελπιζω οτι ολο αυτο θα μας ΒΑΛΕΙ ΜΥΑΛΟ και θα μας ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΜΑΘΗΜΑ αλλα και δυμανη για το ΜΕΛΟΝ !!!

Προσωπικά Δωδωναίε επαφίεμαι και στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Εάν υπήρχαν παλικάρια στην κυβέρνησή του ο Ελληνας θα άντεχε τις κακουχίες. Θα έβρισκε τον τρόπο να επιβιώσει και να δημιουργήσει πραγματικές κοινωνίες.
Από την άλλη, τα "εάν" δεν ισχύουν. Υποτίθεται πως κάποιοι είχαν εναλλακτικό σχέδιο και πρόγραμμα ... . Αλλως ειπείν: με τα "εάν" κολλάει και το ρουλεμάν της γιαγιάς ... .
Λες όμως και κάποια άλλα πράγματα σχετικά με τις δόσεις ... . Πρόκειται για δόσεις δανείων, δεν μας τα χαρίζουν, θα τα αποπληρώσουμε και με τόκο !!!.
Ο ρεαλισμός επιβάλλει να κατανοήσουμε ότι δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε τα χρέη μας.
Δεν μπορούμε να τα αποπληρώσουμε γιατί την χώρα την ευτέλισε παραγωγικά το σύστημα οργάνωσής της (οικονομικό και πολιτικό).
Στην πραγματικότητα αυτή συνέβαλλε αποφασιστικά και το "κίνημα".
Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι αυτή η κυβέρνηση του ίδιου "κινήματος" δεν κάνει τίποτα απολύτως για να ξεκολλήσει την χώρα. Δεν έχει τίποτε άλλο να προτείνει από την διαιώνιση του ίδιου απαράδεκτου συστήματος.
Αυτό είναι ένα ειδεχθές έγκλημα !!!

Δωδωναίε στο προτελευταίο πόστ σου προτείνεις την απόλυτη συντήρηση.
Την απόλυτη διατήρηση του καταστροφικού συστήματος που έφερε την χώρα σε αυτά τα χάλια.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αυτές τις ιδέες καλύτερο είναι να μην υπάρχει. Δεν έχει λόγο ύπαρξης, αφού υπάρχει η original δεξιά.

Κάποτε γράφαμε για αναδιανομή, για κοινωνικό μετασχηματισμό, για εθνική ανεξαρτησία, για κοινωνικοποίηση της παραγωγής ... .
Πως μπορούμε να ευτελίζουμε τόσο ακραία τις ιδέες και τα οράματα ;

καλησπερα φιλε δωδ , ευχομαι να εισαι καλα και να την "βγαλεις" οσο ποιο ευκολα γινεται , γιατι εμεις εχουμε δρομο πολυ ακομη!!!

ο καθενας μας τα βλεπει απο την μερια του , για μενα το πασοκ δεν υπαρχει πλεον , μακαρι να τα καταφερι , μακαρι σε 10 ή 20 χρονια , να πω ΜΠΡΑΒΟ τους , αλλα τα οσα εχω ζησει τα τελευταια 30 χρονια μου λενε ενα πραγμα , οτι μας δουλευουν ψιλο γαζι ...

εαν δεχτω ως σωστα τα οσα διαβαζω , τοσο απο ελληνες οσο και απο ξενους αναλυτες , η ελλαδα δεν ΗΤΑΝ τον οκτωβρη σε χειροτερη μοιρα απο οτι το 2000 , αρα πως ξαφνικα ηρθαν τα πανω κατω ? αλλαξε κατι στη χωρα ? μειωθηκε ή αυξηθηκε κατι ?και αυτο το παραμυθι με τα ποσοστα πως σας φανηκε ? δανειζομασταν με 4-5 , καναμε ενα σωρο φασαρια για να δανειστουμε τελικα με 5 !!!! δεν ειναι κοροιδεια ? το κολπο της τραπεζας που απο οσο λενε ηταν εντολη παπακωσταντινου τι σας λεει ? ηταν τελικα ΚΟΛΠΟ ή οχι ? γιατι το αποσυραν αρον αρον ΑΛΛΑ αφου εγινε η ζημια ??? ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΓΑΛΕ ΔΙΣ απο τον οκτωβρη μεχρι το μαρτη ...ευθυνες ? καμια

δεν ξερω εαν μπορουσαν να το αποφυγουν , πλεον ομως πιστευω οτι ακολουθουν ΕΝΤΟΛΕΣ ΕΚ ΑΝΟΘΕΝ και ειναι ολοφανερο ,

το σηριλα λοβερδος τροικα τι σα λεει ? ΣΤΕΚΟΥΝ αυτα τα πραγματα ?

εγω ειμαι ο παραξενος ???

και ερχετε το κερασι σε ολο αυτο το μπαχαλο

ΟΚ , να διορθωθει το δημοσιο και εγω μεσα και να με φορολογησει εαν θελει κατι παραπανω για να το διορθωσει και ας μην ειμαι δημοσιος
οκ, να διορθωθει το ασφαλιστικο ωστε να ειναι τιμιο και να μην εχει παραθυρα , επισεις να δωσω και εγω
οκ να διοθρωθει το συστημα υγεια και οι προμηθεια και ολα
και οκ σε ολα τα ΣΩΣΤΑ (που δεν γινονται αλλα ας υποκριθω οτι γινονται)

ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ η χωρα εαν μειωστε τους μισθους στον ιδιωτικο τομεα ?
ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ η χωρα εαν κοψτε δωρα ???
ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ η χωρα εαν εργαζομαι 12 και 14 ωρες ??
ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ η χωρα εαν αφησει ελευθερους τους εργοδοτες να πηδανε καθημερα τους εργαζομενους !!!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ κανεις εκει πανω να καταλαβει οτι οσο αφαιρουν ΤΟΣΟ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ και ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΧΩΡΑ ???


ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ... ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ ??? στο εργοστασιο που δουλευω εχουν γινει 70 απολυσεις σε 7 μηνες και η επιθεωρηση κλεινει τα ματια ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΑΝΟΘΕΝ , απο 1/1/10 ολοι εργαζομαστε με 20% μειωση μισθου μεσω υποχρεωτικων αδειων , και ερχονται και χειροτερα .... ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ?? ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ???

δε λεω οτι ο εργοδοτης δεν εχει προβλημα , αλλα εαν αυτος εχει 1 εμεις εχουμε 10 , και εαν το δουμε ψυχρα , εαν κλεισει το μαγαζι του , αυτος θα εχει και μερικα εκατομυρια στη τσεπη ... εμεις ???

γιατι λοιπον το κρατος δεν βοηθαει ?? γιατι το κρατος ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ??
οι τραπεζες πηραν κατι ΔΙΣ και θα παρουν και αλλο , και αναρωτιεμαι ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ???

γιατι δεν μας χαριζουν μερικους μηνες απο τα δανεια μας ? με εισοδηματικα κριτηρια το δεχομαι και ας μη μπω μεσα εγω , ας μπουν ολοι οι αλλοι ,
γιατι δεν δινουν χαμηλοτοκα δανεια στις εταιρειες ωστε να αποπληρωσουν φορους και εισφορες κτλπ προς το κρατος αλλα και προς τις ιδιες τις τραπεζες ? ανταυτου εχουμε τραπεζες που αυξησαν το επιτοκιο κατα 2-3 μοναδες και για 2-3 χρονια η εταιρεια θα πληρωνει μονο τοκους ,και τραπεζες που λενε ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ εμεις θελουμε αυτα που μας χρωστατε ...

κατι χιλιαδες μικρομαγαζα κλεισαν και τωρα ετοιμαζονται για κλεισιμο κατι δεκαδες χιλιαδες και μεσα σε αυτες θα εχει εκατονταδες ΜΕΓΑΛΕΣ επιχειρησεις ...

πρεπει να διαλυθουμε εντελως ???

και εφοσον βλεπει οτι δεν βγαινει ,γιατι δεν στρεφεται ταυτοχρονα και προς αλλες πηγες χρηματος ? γιατι δεν δανειζεται απο την ρωσια , την κινα, ακομη και την τουρκια ?

δεν ξερω , ειπα , ειδικος δεν ειμαι ... αλλα απο οτι βλεπω ειμαστε σε λαθος τροχια και η πτωση θα κανει περισσοτερο θορυβο απο οτι οι ως τωρα αναταραξεις που μας ξυπνησαν απο τον υπνο μας ...

και ρωταω εγω και οποιος τολμα απανταει , ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ??? που τα λαμογια οι δημαρχοι ΗΔΗ βγηκαν παγανια

Δημήτρη Καραμήτσα φίλε και σύντροφε , όπως βλέπεις όχι μόνο δεν προτείνουμε ριζοσπαστικές λύσεις αλλά κινδυνεύουμε αν αναπολούμε το παρελθόν μας να θεωρηθούμε γραφικοί, αριστεριστές, και στο τέλος να μας καλέσει και κανένας εισαγγελέας γιατί θέλουμε να γυρίσουμε στη δραχμή .

Αφού ξεκαθαρίσω λοιπόν –σε ό,τι με αφορά- ότι δεν είμαι κερδοσκόπος , δεν ανήκω σε κάποιο ΜΜΕ, δεν διέσπειρα ποτέ ψευδείς ειδήσεις αλλα απλά είμαι οπαδός μιάς άλλης θεώρησης και ότι όχι μόνο δεν έιμαι οπαδός της Αλέκας η του Αλέξη τους οποίους ουδέποτε εψήφισα και για όλους αυτούς τους λόγους απεταξάμην τα παραπάνω , ότι δεν έίμαι κλέφτης , πούστης ή κομμουνιστής , όπως μας ταμπέλωναν παλιότερα κάποιοι σκατοκέφαλοι συντηρητικοί οι οποίοι σήμερα συνεχίζουν το βιολί τους και το ταμπέλωμα με ΄άλλο μανδύα νομίζοντας ότι μόνο αυτοί πονάνε την πατρίδα τους , και το μόνο που σκέπτονται είναι την παρτιδα τους (προσοχή στη λέξη) και σκεπάζουν τα προβλήματα όπως η γάτα τα σκατά της για να μας λένε να κάνουμε υπομονή ,αλλα παράλληλα να μας το παίζουν και προοδευτικοί, θα έρθω στην ουσία για να ρωτήσω τον Επισκέπτη Δωδωναίο:

Γράφει

Όχι και ποτέ η απομάκρυνση της Χώρας από το ΕΥΡΩ και την Ευρωζώνη.

Κάτω από τις παρούσες συνθήκες η Ελλάδα εκτός ΕΥΡΩ,θα καταλήξει μια διαλυμένη και καθημαγμένη Χώρα.

Θα γίνουμε ο επαίτες και οι χειρότεροι από τον χειρότερο Βαλκάνιο Λαό (εννοώ σε οικονομικό status
Επιγραμματικά ιδού και οι πιθανές κατά την προσωπική μου άποψη επιπτώσεις :

•Ακατάσχετος πληθωρισμός

•Οικονομική αβεβαιότητα

•Απουσία επενδύσεων

•Μηδαμινή πιστοληπτική δυνατότητα

•Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας

•Καταστροφή κάθε κοινωνικής παροχής

•Υψηλότατα ποσοστά ανεργίας

•Σταμάτημα σοβαρών δημόσιων επενδύσεων, ελλείψει εισαγόμενου Know how υπηρεσιών και υλικών υψηλής τεχνολογίας

•Ακρίβεια και αισχροκέρδεια

•Στρατιές ενδεών και απελπισμένων ανθρώπων

•Αύξηση της εγκληματικότητα και διαφθοράς στο έπακρο

•Σε δυσχερή θέση η θωράκιση και η αμυντική ικανότητα των ενόπλων μας δυνάμεων

Και ρωτάω
Αυτά όπως λέει θα συμβούν με τη δραχμούλα

Aς τα βάλει δίπλα –δίπλα και ας μας πεί τώρα με το ευρώ τι συμβαίνει?????????????
Συμβαίνει κάτι διαφορετικό?

Μάλλον δεν καταλάβατε τι μας έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και υπο αυτές τις συνθήκες μόνο για πλάκα θα πρέπει να μιλάμε με μερικούς για ριζοσπαστικές λύσεις. Λύσεις που υπο αυτο καθεστώς είναι ανέφικτο να επέλθουν. Λύσεις που αν και κοπτόμεθα εμείς οι ίδιοι κατά βάθος οχι μόνο δεν τις θέλουμε αλλα τρομάζουμε

Το έιχα πεί πιο πάνω και ήμουν ξεκάθαρος

Οσοι λοιπόν από εμάς (χωρίς να βάζω διαχωριστικές γραμμές) ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ

-Μπορούμε να αποκοπούμε από το «οπαδικό κομματικό» παρελθόν μας

-Εχουμε επιτέλους συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση όχι μόνο δεν αντιστρέφεται αλλα είμαστε σε έναν κατήφορο χωρίς τέλος

-Δεν ελπίζουμε πλέον ότι όλα αυτά είναι μια παρένθεση και οτι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα ανακάμψει την Ελλάδα και κυρίως δεν είμαστε οπαδοί αυτού του εγχειρήματος

-Δεν είμαστε οπαδοί των διαφόρων «Συμφώνων Σταθερότητας» και του χτισίματος της κοινωνίας πάνω σε σαθρά θεμέλια

-Δεν ελπίζουμε πως ό,τι μας αφαιρούν καθημερινά θα ξαναγυρίσουν κάποτε στην τσέπη μας

-Δεν είμαστε πια οπαδοί του ΓΑΠ η του ΕΒ που για διαφορετικούς πάλι ο καθένας μας λόγους ελπίζουμε ότι αν φύγει ο ενας με τον άλλον θα έχουμε ένα καλύτερο αύριο

-Δεν είμαστε οπαδοί των περίεργων συμμαχιών μεταξύ επιγόνων που μαγειρεύονται για το μέλλον

-Δεν θέλουμε να διώξουμε το Γιώργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να να μας έρθει ο Αντώνης της ΝΔ για να μας τα κάνει καλύτερα , να μας γυρίσει πίσω στις «καλές εποχές»

-Δεν θέλουμε εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα και μια παραπαίουσα Αριστερά που ακούσια (?) ακολουθεί τελικά το παιχνίδι της άρχουσας τάξης

-Δεν γουστάρουμε κανέναν απολύτως αλλά δεν είμαστε και μηδενιστές, έχοντας σοβαρή και δομημένη πολιτική άποψη.

κ.λ.π. κ.λ.π.

Έ τότε νομίζω ότι

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΜΕΛΛΟΝ

Δωδωναίε αν δεν θέλεις η δεν καταλαβαίνεις για το τι μιλάμε άσε τούτη τη θεματική στην ησυχία της γιατί τα πράγματα είναι σοβαρότατα και γράψε σε άλλη οτιδήποτε άλλο θέλεις. Στο λέω με τον τρόπο που δεν μπορεί η δεν θέλει να στο πεί ο Καραμήτσας αν και σου γράφει ότι προτείνεις την απόλυτη συντήρηση.

Μπορώ να τα πω, αλλά μου "αρέσει" ο διάλογος, με κάνει σοφότερο.

Εγώ θα πάω στον απόλυτο συντηρητισμό και θα γράψω κάποια πράγματα που θα έπρεπε να γραφτούν από απόλυτα συντηρητικούς διαλεγόμενους.
Το κυριότερο έχει να κάνει με τον "Καιάδα".
Αλήθεια, ποιά κόμματα, ποιές "ιδεολογίες". ποιές πρακτικές, ποιοί νόμοι, ποιες επιλογές και ποιά πρόσωπα έφεραν την χώρα ολάκαιρη στην κατάσταση αυτή;
Απαντώ : Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Ποιά είναι η μοναδική συντηρητική και λογική πρόταση ;
Να συνεχίσουν να υπάρχουν και να διαχειρίζονται την εξουσία, να συνεχίζουν να ορίζουν το παρόν και το μέλλον της πατρίδας και των Ελλήνων πολιτών ;
Φυσικά ΟΧΙ !!!
Η λύση (η συντηρητική αλλά δίκαιη) είναι μία : υποχρεωτική διάλυση αυτών των κομμάτων, αγωγές και φυλακίσεις όσων μετείχαν, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και κυρίως του δικαιώματος του εκλέγεσθαι.
Οποιος εγκληματεί πρέπει να αντιμετωπίζει τις κυρώσεις.
Ο ΓΑΠ ψηφίστηκε και του δόθηκε η τελευταία ευκαιρία να στρίψει το τραίνο ή το καράβι. Ψηφίστηκε γιατί υπήρχε η ελπίδα ότι πρέσβευε το ριζοσπαστικό, το σοσιαλιστικό, το δημοκρατικό, το μαχητικό ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Κανείς δεν θα τον ψήφιζε εάν έλεγε ότι θα εφαρμόσει τις πολιτικές Σημίτη (και ακόμα πιο δεξιές).
Ως συντηρητικός λοιπόν δεν ανέχομαι τον εμπαιγμό, την αναξιότητα, την πολιτική προδοσία και δικαιούμαι να ζητώ απηνείς διωγμούς και ανηλεείς τιμωρίες.

Βλέπω πάλι τις εντατικές και θυμάμαι τον Παπαδόπουλο και την Χούντα με τους ασθενείς και τους γύψους. Μετά θυμάμαι το "Καραμανλής ή Τανκς". Μετά ήλθε η "Ντεμί Αλλαγή", μετά ο 0 + 0 = 14%, μετά ο Σημίτης της μεγάλης Ελλάδας της φιέστας, μετά ο αναθεωρητής του κράτους και τώρα ο Πολιτική με κέντρο τον άνθρωπο ... .Αποτέλεσμα : αρνητικό.
Υπάρχουν λοιπόν στον τόπο αυτό άνθρωποι που ακολουθούν πιστά τα κουραφέξαλα των αρχηγών τους: Λεφτά υπάρχουν - λεφτά δεν υπάρχουν, λύση η ανάπτυξη και όχι τα μέτρα - λύση τα μέτρα και όχι η ανάπτυξη, η Ελλάδα μπορεί - η Ελλάδα δεν μπορεί (κ.ο.κ.).

Μου αρέσουν όλα αυτά σύντροφοι, φίλοι, συζητητές και συνδιαλεγόμενοι γιατί αποδεικνύουν ποιοί είναι συνεπείς και ποιοί ασυνεπείς.
Θαρρώ ότι οι μοναδικές λύσεις που υπάρχουν για την χώρα είναι αυτές που έχουν προταθεί μέσα από τους διαλόγους μας.
Προσωπικά έχω προτείνει λύσεις ουσίας ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ και με εξοικονόμιση πόρων και κυρίως ανθρώπων.
Αυτοί ακόμα ψάχνουν για "επενδύσεις" δηλαδή για χρήμα για να το κλέψουν και να το μοιραστούν.
Η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα πολύ λίγη για να αγγίξει ακόμα και την σκιά μας.

Ολοι συμφωνούν ότι το ελληνικό πρόβλημα σήμερα βρίσκει τα αίτιά του στην χρησιμοποίηση του συνολικού δημόσιου χρέους για την χρηματοδότηση ενός άκρως παρασιτικού, παραγωγικά αναιμικού, και οικονομικά ληστρικού τρόπου λειτουργίας της εθνικής οικονομίας.

Εάν ο Δωδωναίος είχε κάνει τον κόπο να διαβάσει τις αναλύσεις Καραμήτσα ( και όχι τις προτάσεις του, αφού δέν τις αποδέχεται), τότε θα μπορούσε κάποιος να βρεί τόπο συννενόησης μαζί του......

Εάν λοιπόν έχεις ανοιχτά μάτια και ανοιχτό μυαλό για να δείς τα πεπραγμένα απο την μεταπολίτευση και δώθε και αντιλαμβάνεσαι την παντελή απουσία μιάς εθνικής οικονομίας που να στηρίζεται στην εθνική παραγωγή της, τότε μοιραία αναρωτιέσαι πώς στο καλό θα αποπληρώσεις τα ληστρικά σου δάνεια.

Το δέ παραμύθιασμα ότι αναγκαστήκαμε να μπούμε στον βρόγχο ΕΕ-ΔΝΤ για να βουτήξουμε κάνα φράγκο απο το πακέτο των 120 για να πληρώσουμε μισθούς-συντάξεις στο τέλος Μαίου, έχει καταπέσει με βρόντο, μιάς και όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι η πρώτη δόση του δανείου πήγε ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ στην αποπληρωμή τόκων χρεωλυσίων κ.λ.π. δανείου που έληγε στο τέλος του Μαίου. Για ποιές συντάξεις μισθούς και κουραφέξαλα μιλάμε λοιπόν? Οτι δάνεια θα μας χορηγήσουν ΔΝΤ-ΕΕ θα χρησιμοποιηθούν σχεδόν εξ ολοκληρου για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων και ΚΑΘΟΛΟΥ για την ανάπτυξη της εθνικής παραγωγής. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ για να ξεπληρωθούν οι γερμανικές-γαλλικές και αμερικάνικες τράπεζες (αυτοί είναι οι δανειστές μας), γι αυτό και η κυβέρνηση προσανατολίζεται και κάνει πράξη το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της δημόσιας περιουσίας.

Τώρα, άν κάποιοι θεωρούν ότι οι περικοπές μισθών, η επέλαση και καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η εξαθλίωση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα επιφέρουν ανάπτυξη, τότε μάλλον θα πρέπει να επισκεφτούν γιατρό το συντομότερο δυνατόν.

Εάν πάλι ελπίζουν ότι η ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ του εργατικού δυναμικού της χώρας θα προσελκύσει τα ιδιωτικά κεφάλαια που επειδή θα επενδύσουν θα αναπτύξουν και οικονομικά την χώρα, πάλι θα πρέπει να πάνε σε γιατρό χώρια απο την βιβλιοθήκη που θα πρέπει να επισκεφτούν ταχέως για να ξεστραβωθούν διαβάζοντας κανένα οικονομικό βιβλιαράκι με στοιχειώδεις κανόνες πρός ναυτιλομένους.

Γιατί πώς αλλοιώς θα μπορούσε να γίνει κατανοητή αυτή η δογματική εμμονή και τύφλα στις σωτήριες ιδιωτικές επενδύσεις στο βαθμό που είναι γνωστό και στις πέτρες ότι οι ιδιώτες επενδυτές επενδύουν ΜΟΝΟ στο κέρδος της τσέπης τους και όχι στην ανάπτυξη των εθνικών οικονομιών. Ειδικά στις μέρες μας, όπου πάλαι ποτέ κραταιές καπιταλιστικές χώρες βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στα χρέη και την καταβαράθρωση των οικονομιών τους πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι να πιστεύουν ότι μόνο με περικοπές μισθών κ.λ.π. χωρίς καμία απολύτως ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ (το αντίθετο μάλιστα, με απόλυτο δημόσιο ξεπούλημα) είναι δυνατόν να αναπτυχθεί μιά εθνική οικονομία ?

Τα πράγματα είναι πολύ απλά και δέν χρειάζεται καθόλου να είσαι οικονομολόγος, μόνο να έχεις ανοιχτό μυαλό. Τίποτε περισσότερο.
 

Σήμερα, εδώ και τώρα, απο τα 100 ευρώ που παράγουμε τα 97 πάνε για αποπληρωμή δανείων και τόκων απο το 1821 και δώθε. Δέν υπάρχει περίπτωση να βγούμε απο αυτό το λάκκο με τα φίδια ΠΟΤΕ ! Ακόμα και με 1% να μας δανείζανε οι εταίροι και τα ΔΝΤ πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο, δηλαδή δέν θα μπορούσαμε να αποπληρώσουμε τα δάνεια.

Επομένως η μονομερής στάση πληρωμών πρός τους δανειστές μας είναι μονόδρομος (ο μοναδικός ίσως μονόδρομος που υπάρχει μπροστά μας)!

Ναί αλλά στάση πληρωμών σημαίνει ότι δέν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις (λένε κάποιοι ανεγκέφαλοι).

Τρίχες κατσαρές καλώς κατσαρωμένες, τους απαντάω.....

ΑΕΠ εξακολουθούμε να έχουμε, εξακολουθούμε δηλαδή να παράγουμε (έστω και πενιχρό) ακαθάριστο εθνικό προιόν. Αντί λοιπόν να το καταθέτουμε στις τσέπες των δανειστών μας, που επειδή δέν τους φτάνει σε λίγο θα αρχίσουν να εκποιούν ότι ακίνητη ή κινητή περιουσία διαθέτει ο ελληνικός λαός, απλά θα τους δείξουμε την πόρτα της άρνησης και θα πληρώσουμε με αυτό που παράγουμε τους μισθούς και τις συντάξεις.

Ομως για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό πρέπει ταυτόχρονα να βγούμε απο την ευρωζώνη, να πάψουμε δηλαδή να έχουμε εθνικό νόμισμα το ευρώ και να αποκτήσουμε το δικό μας. Δέν υπάρχει περίπτωση, όσο είμαστε στην ευρωζώνη, να μας αφήσουν να κηρύξουμε στάση πληρωμών πρός τους δανειστές μας και δέν νομίζω ότι χρειάζεται να καταναλώσω επιχειρήματα γι αυτό.

Ναί, αλλά το κράτος έχει τεράστια ελλείματα και εάν βγούμε απο την ευρωζωνη δέν θα μπορέσουμε να δανειζόμαστε για να τα καλύψουμε, ξαναλένε οι ανεγκέφαλοι.

Ξανά τρίχες, γιατί ναί μεν και ευτυχώς δέν θα μπορούμε να ξαναδανειστούμε απο τις αγορές (συνεχίζοντας έτσι τον φαύλο μαύρο κύκλο του τοκογλυφικού δανεισμού) αλλά θα μπορούμε με το εθνικό μας νόμισμα και την εκμετάλευση του εθνικού μας πλούτου να καλύπτουμε τις ελάχιστες δανειακές ανάγκες του δημοσίου που αγγίζουν το 3% (το υπόλοιπο 97% πάει για την κάλυψη των δανείων απο την εποχή του κολοκοτρώνη και βάλε!).

Ναί, αλλά εάν βγούμε απο την ευρωζώνη και κηρύξουμε και μονομερή στάση πληρωμών θα βρεθούμε στην απομόνωση, ξαναλένε οι διάφοροι.

Μπούρδες μετα ριγάνεως......

Ποτέ άλλοτε η χώρα δέν είχε βρεθεί σε τέτοια απομόνωση όπως σήμερα. Ποτέ άλλοτε η χώρα δέν είχε βρεθεί κλεισμένη σε τέσσερεις τοίχους, όπως αυτούς της ευρωζώνης και των μεγάλων ευρωπαικών χωρών που την απομυζούν κανονικά μετα πολλών επαίνων. Η ευρωζώνη (δηλαδή οι μεγαλοεταίροι μας) ελέγχουν το εξωτερικό μας εμπόριο, ελέγχουν τις εισροές και εκροές του κεφαλαίου στην οικονομία μας, ελέγχουν το χρέος, τους εξοπλισμούς μας, ακόμα και την πολιτική και τους πολιτικούς μας, πρός όφελός τους και μόνον.

Καιρός είναι να ανοιχτούμε με τις δικές μας δυνάμεις στο παγκοσμιοποιημένο διεθνές περιβάλλον και να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με ΟΛΕΣ τις χώρες και τις περιοχές του κόσμου στη βάση των δικών μας συμφερόντων και όχι των άλλων. Η παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο ρευστή που κανένας απο τους μεγάλους πάτρωνές μας δέν θα ρισκάρει τον οικονομικό πόλεμο εις βάρος μας, ιδίως όταν (όντας ανεξάρτητοι) θα μπορούμε να συνάψουμε διεθνείς συμφωνίες με όποιον διάολο θέλουμε και μας συμφέρει και ειδικά όταν αυτός ο διάολος δέν θάχει και τις καλύτερες σχέσεις με αυτούς τους πάτρωνες.

Ναί, αλλά η επαναφορά στο εθνικό νόμισμα θα σημάνει διαρκείς υποτιμήσεις και οικονομική καταστροφή, ξαναλένε οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι.

Μέγα ψεύδος ! Η ελληνική ιστορία της μεταπολεμικής περιόδου έχει καταγράψει 12 υποτιμήσεις της δραχμής χωρίς καμία να οδήγησε σε χρεωκοπία. Αν μιά υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος γίνεται για να χρηματοδοτηθεί η εθνική παραγωγή και οι εξαγωγές της, άν συνοδεύεται απο πολιτικές στήριξης του λαικού εισοδήματος, τότε δέν θα επιφέρει καμία σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημιά στην εθνική οικονομία.

Ναί, αλλά θα καταρεύσει το τραπεζικό σύστημα, ξαναλένε οι αμετανόητοι αντιρρησίες.

Εδώ σηκώνεται σύννεφο το γέλιο..... γιατί οι τράπεζες ήδη βρίσκονται υπό κατάρευση.

Ο μόνος τρόπος για να σωθούν οι λαικές αποταμιεύσεις και καταθέσεις (γιατί αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει και όχι οι κερδοσκοπίες των μεγαλομετόχων τους) είναι η εθνικοποίησή τους και η μεταστροφή τους σε μοχλό ανάπτυξης της μικρομεσαίας επιχείρησης και του ατομικού παραγωγού και επιχειρηματία. Γιατί μόνο όταν οι βασικές μεγάλες τράπεζες βρεθούν στα κρατικά χέρια μπορεί και να ελεγχθεί η ροή του κεφαλαίου πρός το εξωτερικό, μιά βασική πληγή της ελληνικής οικονομίας που γίνεται (με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος) εδώ και χρόνια.

Ολα τα παραπάνω φυσικά προυποθέτουν μια κυβέρνηση με εθνικό προσανατολισμό και όχι κυβέρνηση ξεπουλημένη ήδη στο διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Προυποθέτει μιά κυβέρνηση με πρωταρχικό και κύριο στόχο την λαική παραγωγική ανάπτυξη και όχι την ανάπτυξη του διεθνούς και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Τήν έχουμε ? Σιγά μήν..... Θα την βρούμε ? Πρός το παρόν δέν διαφαίνεται, αλλά το ιστορικό προτσές πάντοτε έκρυβε εκπλήξεις, ιδίως όταν η ανθρωπότητα βρισκόταν στην δίνη οικονομικών-κοινωνικών και πολιτικών κρίσεων, όπως ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα.

Δωδωναίε δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε, αλλα είναι και προφανές οτι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης μαζί σου. Τόχεις κάνει πολλές φορές , οταν κάτι δεν σου αρέσει η σε πιάνει ο κομματικός σου πατριωτισμός να μας κατακεραυνώνεις δίκην δεσπότη οπως τώρα λέγοντας μας να κάνουμε υπομονή πεντέξι χρόνια. Η θεματική μιλάει για ριζοσπαστικές λύσεις κι εσύ μας απαριθμείς τα δεινά που θα επιφέρει η επιστροφή στη δραχμή αλλοιώνοντας ολη τη θεματική που άνοιξε ο Δημήτρης..
Που το είδες το υβριστικό μου κείμενο?
Σε ρωτάω για τα καλά του ευρώ και δεν απαντάς.

Μη λυπάσαι λοιπόν και μην επικαλείσαι την επικεφαλίδα του φόρουμ

Ναι εδω ακριβώς είναι τόπος για τις αγωνίες και την έκφραση της κοινωνίας που δημιουργήθηκε πέρυσι ακριβώς μεσούντος του Ιουνίου, οταν κάποιοι απο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κλείσανε τον ΔΙΑΛΟΓΟ κι εσύ το επικροτούσες.

Είναι τόπος για τις αγώνίες και την έκφραση της κοινωνίας και οχι για τις αγωνίες και την έκφραση της εξουσίας που εσυ θέλεις να ακολουθήσεις και καλά κάνεις αλλα ρώτα και κανένα χριστιανό πόσο ασπάζεται τα μέτρα και αν υιοθετεί την αναγκαιότητα τους.

Είναι δικαίωμα σου να υιοθετείς όποια πολιτική θέλεις αλλα μη μας χρυσώνεις το χάπι με το περιμένετε και θα δείτε .

Μιλάμε για ριζοσπαστικές λύσεις για τη φαυλότητα και σαπίλα προσπαθώντας να ανεβάσουμε την κοινωνία σε άλλο επίπεδο, να την απεμπλέξουμε απο τη λογική του αστισμού και του συντηρητισμού και απο τα ψέματα που μας έχουν φλομώσει και δυστυχώς τα υιοθετούμε.

Θέλουμε απονομή δικαιοσύνης να μας φέρουν όλοι τα κλεμένα πίσω και όχι συγκάλυψη και μαιμού εξεταστικές. Και μια και μιλάς για τους ποικιλώνυμους προοδευτικούς αγκιτάτορες -εδω εχεις σοβαρό κόλλημα και το επικαλείσαι συνέχεια- θα σου πώ οτι προοδευτικός λογίζεται εκείνος που επιδιώκει την απονομή της δικαιοσύνης και την επιστροφή των κλοπιμαίων παράλληλα και όχι αυτό που θέλουν να περάσουν δήθεν στην κοινωνία για την παραδειγματική μόνο τιμωρία των ενόχων για να ρίξουν τους τόνους.
Γιατί ακόμη κι αν τιμωρηθούν η τουφεκισθούν εμείς θα συνεχίσουμε να πεινάμε και στο κάτω κάτω οι δημοκρατίες δεν χτίζονται με φυλακές η πτώματα .

Πρόεινες κάποια ριζοσπαστική λύση?
Μας μιλάς μόνο γενικά και αόριστα για τη μεγάλη παλλαική προσπάθεια να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα και να σταματήσει η διαφθορά. Πως και απο ποιόν θα ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια δεν μας λές. Απο το λαό έτσι και ως δια μαγείας -που εμείς του κρύβουμε αλήθειες και τον οδηγούμε στην απόλυτη τύφλωση-η απο το κόμμα που μας κυβερνά σήμερα?
Στ αλήθεια ποιός νοήμων μπορεί σήμερα να εμπιστευθεί ενα κόμμα που οχι μόνο πρόδωσε εναν ολόκληρο λαό-κάποτε γράψαμε για τη μεγάλη και τελευταία του ευκαιρία- αλλά αποδεικνύεται δεξιότερο της δεξιάς?

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε , τουλάχιστον ομως ώφειλες να διαβάσεις με πολλή προσοχή τις τοποθετήσεις των υπολοίπων πάνω στο θέμα και μπορείς να το κάνεις και τώρα.

Ο "προοδευτικός αγκιτάτορας" "ελληνάρας εθνικιστής " με τις "πέρκιες πινελιές του" οπως τον αποκαλείς αφού διάβασε με προσοχή τις ολέθριες επιπτώσεις που γράφεις οτι θα επιφέρει η δραχμή, περιμένει με ανυπομονησία να του γράψεις για τα ευεργετήματα του ευρώ και αν αυτά που γράφεις οτι θα συμβούν αν συμβαίνουν η όχι σήμερα.