Χτύπησε το τηλέφωνο το μεσημέρι και άκουσα τα άσχημα μαντάτα...
Ο Γιώργος Δρίτσας ένας μεγάλος αγωνιστής της εποχής μας έφυγε από κοντά μας σήμερα το πρωϊ, θύμα στον βωμό της παγκόσμιας σαπίλας.
Τον Γιώργο τον γνώρισα έδώ και χρόνια ως αντίδικο, σε μία δίκη άσχετη φαινομενικά με τον αγώνα του. Μου τα είπε τότε όλα. Ηταν όταν ξεκινούσε τον αγώνα κατά της Nestle.
O Γιώργος με τον δικό του, τον ελληνικό καφέ αγωνιζόταν ενάντια στο παγκόσμιο θηρίο.
Πολύ πριν την καταγγελία του στην Επιτροπή Ανταγωνισμού (2002) ο Γιώργος βίωνε τον δικό του Γολγοθά: η Nestle είχε θέσει στόχο να τον εκδιώξει από το εμπόριο, να τον κλείσει.
Προσέφερε τα πάντα στα σούπερ μάρκετ αρκεί να μην υπάρχει μέσα ο καφές του Γιώργου.
Τα σούπερ μάρκετ φυσικά δεν είχαν ηθικές ή νομικές επιφυλάξεις ... .
Ομως ήταν όλα παράνομα.
Επί χρόνια αγωνιζόταν ο Γιώργος να εκδοθεί απόφαση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Εφτασε το 2007 και απόφαση δεν υπήρχε !!!. Τα κουκούλωναν, τα έθαβαν, τον κατέστρεφαν.
Ομως ο Γιώργος, παρότι η Nestle, τα σούπερ μάρκετς και η Επιτροπή Ανταγωνισμού του είχαν καταστρέψει την επιχείρηση, αγωνιζόταν. Ηταν θαυμαστό το πείσμα του και θαυμάσιος άνθρωπος ο ίδιος. Ενας αγωνιστής που αγωνιζόταν για το δίκιο του εναντίον ενός κολοσσού και των συνενόχων, των κρατικών "ταγών.
Ο Γιώργος Δρίτσας έγινε το 2007 ο μόνος Ελληνας που δικαιώθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ανταγωνισμός βεβαίως δεν υπήρχε πλέον καθώς τον είχαν καταστρέψει.
Ισως τους φόβισαν τελικά οι μηνύσεις που είχε κάνει εναντίον τους και έλαβαν μια πενταετία μετά απόφαση ... .
Ο τότε πρόεδρος της Ε.Α. είναι άλλωστε ήδη κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος, όπως είναι και για τον Τενέζο.
Ο Γιώργος κατάφερε επίσης προσφάτως να καταδικαστεί η επιτροπή ανταγωνισμού για τις καθυστερήσεις σε αποζημίωση 100.000 Ευρώ.
Εκκρεμούσε και εκκρεμεί αγωγή του κατά της Nestle με αίτημα αποζημίωση εκατομμυρίων Ευρώ, για την καταστροφή που του επέφεραν οι παράνομες πράξεις και πρακτικές της.
Σκέφτομαι, αναλογίζομαι, υποπτεύομαι ... .
Ζητώ την πλήρη ιατροδικαστική εξέταση.
Ακόμα όμως και εάν δεν ευσταθούν οι υποψίες μου, ο θάνατος του Γιώργου είναι απότοκο της τεράστιας στενοχώριας και αδικίας, της αλητείας που έζησε όλα αυτά τα χρόνια.
Το χαμόγελο, η δύναμη, η πίστη του στην νίκη θα με συντροφεύουν όσο ζω.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Εμείς οι ζώντες έχουμε ένα καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα του, να τιμωρήσουμε όλους τους ενόχους, να τον κάνουμε να χαμογελά συνέχεια εκεί που βρίσκεται.