Συνταρακτικό, θα έλεγα, το πόστ του Πέρκου. Μια λακωνική, αλλά ταυτόχρονα και γλαφυρή και ακριβής περιγραφή της πραγματικότητας.
Ενα ακόμα εμπόριο, αυτό της εφήμερης ελπίδας, της "δόσης" (του χρήματος, της ανάσας).
Εξαρτημένοι ναρκομανείς, χωρίς πραγματικό μέλλον.
Εάν σκεφτούμε τα κοινά μεταξύ των τοξικομανών και των μικρομεσαίων θα τρίβουμε τα μάτια μας από την έκπληξη.
Και πίσω από τις συμπεριφορές των "τοξικομανών" και των εμπόρων πάντα βρίσκεται ένας μεγαλέμπορος με κεφάλαια, που ελέγχει την διακίνηση και ορίζει την παραγωγή.
Και εάν οι μικρομεσαίοι είναι τα "βαποράκια", τοξικομανείς και αυτοί, τα πιιο μεγάλα θύματα είναι οι πελάτες τους.
Τελικά το εμπόριο υπακούει στις ίδιες αρχές σε όλες του τις εκφάνσεις.
Μόνο που τις αρχές αυτές, τους κανόνες του (που ψευδεπιγραφα επικαλούνται νόμοι γιατί ορίζονται με πολλή ισχύ και βία), τους ορίζουν πάντοτε αυτοί οι ισχυροί, οι πολυεθνικοί μεγαλέμποροι.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΩΝ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί;