ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ & ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΠΟΣΑ

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΣΕ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ ΙΣΧΥΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ: ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ & ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΠΟΣΑ.



Ένα τεράστιο μαζικό σαφάρι κατασχέσεων και ορισμού πλειστηριασμών ακινήτων έχουν ξεκινήσει συγκεκριμένες τράπεζες τις τελευταίες ημέρες.

Η απαγόρευση διενέργειας πλειστηριασμών λήγει στις 31/12/2009 και κάποιοι τραπεζίτες θεώρησαν σκόπιμο να προχωρήσουν όχι μόνο σε αναπλειστηριασμούς, αλλά και σε νέες, σε καινούργιες κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Όλα αυτά, λίγες ημέρες πριν την ψήφιση του νόμου για την ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, δείχνοντας παράλληλα δεν σέβονται όχι μόνο τους υπερχρεωμένους πελάτες τους, αλλά και τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.

Πρόκειται για μία επιθετική εξόρμηση … .

Είναι σαφής η σκοπιμότητα και είναι διττή. Εχει να κάνει το πρώτον την εκμετάλλευση κενών του νομοσχεδίου. Εχει να κάνει όμως και με μια επίδειξη ισχύος έναντι της κοινωνίας και του κράτους και μία σαφή πίεση προς την κυβέρνηση.

Τα περιστατικά τα οποία μου είναι γνωστά, αφορούν τρεις – τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που έχουν χαρακτηριστεί ως οι χειρότερες στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πελάτες τους, έχουν να κάνουν και με νέες κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακινήτων για ασήμαντα σε σχέση με την αξία τους χρηματικά ποσά.

Αφού τραπεζίτες κατάφεραν να διαμορφωθεί ένα νομικό πλαίσιο που νομιμοποιεί την τραπεζική αισχροκέρδεια, δίνοντας τους περιθώρια κέρδους άνω του 2.000% χωρίς τον κίνδυνο κατηγορίας για τοκογλυφία, αλλά και σημαντική μονομέρεια και νομική μεροληψία υπέρ τους σε κάθε περίπτωση δικαστικής διαμάχης, είναι βέβαιο πως θεωρούν τους εαυτούς τους ουσιαστικούς αφέντες του κοινωνικού συνόλου.

Αφού κατάφεραν να επιβάλλουν μέσα από ένα πλέγμα διατάξεων και προπαγάνδας την ανάγκη δανεισμού και δάνεισαν - με ή χωρίς ουσιαστικές προϋποθέσεις, αλλά πάντα με επαχθείς όρους - το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας, έρχονται να συνεχίσουν την υλική νόσφιση της χώρας μας, με την έννοια της κυριότητας και της κατοχής της.

Αν γίνεται τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος για την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας, κάποιοι και κυρίως οι «αρμόδιοι» θα έπρεπε να εξετάσουν και την φορολόγηση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας των τραπεζών, ιδίως αυτής που προέρχεται από διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης ή επιχειρηματικής αποτυχίας και βρίσκεται στα χέρια τους (σ.σ. κατασχέσεις, πλειστηριασμούς. λήζινγκ).

Αφήνοντας παράμερα στο παρόν κείμενό μου, την γενική και ειδική φιλοσοφική, πολιτική, οικονομική, νομική και πρακτική ανάλυση σε σχέση με την εν γένει ύπαρξη και λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και πέρα από την γνωστοποίηση και καταγγελία των φαινομένων, θα πρέπει η κυβέρνηση να απαντήσει για λογαριασμό όσων την εξέλεξαν με δύο άμεσα μέτρα :



α) Την για ένα επιπλέον τρίμηνο παράταση ισχύος της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς ακινήτων.



β) Την ρητή αναφορά στο νόμο για τους υπερχρεωμένους καταναλωτές, ότι οι διατάξεις του ισχύουν και για όλες τις περιπτώσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί ήδη εκτελεστοί τίτλοι (σ.σ. διαταγές πληρωμής), δικαστικές αποφάσεις ή επισπεύδεται αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος καταναλωτών.

Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα αναγκαίο, καθώς διαπίστωσα στο σχέδιο νόμου την απουσία σχετικής διάταξης και πρόβλεψης, όπερ σημαίνει ότι οι δανειστές που έχουν ήδη στα χέρια τους τέτοιους τίτλους και δικαστικές αποφάσεις μπορούν να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς, αλλά και σε κάθε περίπτωση να επικαλεστούν δεδικασμένα, που θα παρακωλύουν ή θα παρεμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου.



Είναι σαφές ότι λαμβάνουν χώρα έντονα επιθετικές συμπεριφορές εκ μέρους τραπεζών. Η επιθετική οικονομική συμπεριφορά τους έχει προκαλέσει τεράστια ελλείμματα, τόσο στο κράτος, όσο και στην κοινωνία και στην οικονομία της.

Οι υπέρογκες (παράλογες για πολλούς) κερδοφορίες των τραπεζών καταδεικνύουν που και σε ποιους συγκεντρώνεται το χρήμα (το οικονομικό κεφάλαιο) και εξηγούν απόλυτα την έλλειψη ρευστότητας στην οικονομία.

Η περαιτέρω ενίσχυση των τραπεζών με τα δις του τελευταίου έτους, έδειξε τα αποτελέσματά της: δείτε τους ισολογισμούς και τα αποτελέσματα τριμήνων των τραπεζών. Θα αναρωτηθείτε : αλήθεια ποιοι χρειάζονται πραγματική ενίσχυση, οι τραπεζίτες με τα επί δεκαετίες υπερκέρδη ή ο ελληνικός λαός που επί πολλά έτη διαβιώνει μέσα και γύρω από την φτώχεια, κάνοντας τους τραπεζίτες πιο πλούσιους;

Για όλους αυτούς τους λόγους, που αναφέρεις φίλε Δημήτρη, είχα επισημάνει στη συζήτηση της πρωτοβουλίας για την ανακούφιση των δανειοληπτών ότι το κρίσιμο για τους οφειλέτες των τραπεζών δεν ήταν η δημόσια διαβούλευση για τη βελτιστοποίηση του σχετικού νομοσχεδίου, αλλά η ταχύτητα στην ψήφιση του όποιου νόμου.
Όσο το πράγμα καθυστερεί είναι αυτονόητο ότι οι τράπεζες θα σπεύδουν να εισπράξουν ό,τι προλάβουν.
Καθ’ όμοιον λόγο σε μια αγορά, που πνέει τα λοίσθια και σε μια οικονομία, που βουλιάζει έχει μεγαλύτερη σημασία η λήψη άμεσων τονωτικών μέτρων όπως η διοχέτευση των 10 δις κατά παράκαμψη των τραπεζών ή το πρόγραμμα ανακαίνισης κτιρίων, παρά η αναζήτηση της τέλειας μεθοδολογίας ανάταξης της οικονομίας.
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα μόνα τα φοροεισπρακτικά μέτρα φαίνεται να σχεδιάζονται και να προωθούνται με ιδιαίτερη σπουδή και αποφασιστικότητα.
Όμως όλοι γνωρίζουμε, και υποθέτω το επαΐον αρμόδιο πολιτικό προσωπικό οφείλει να γνωρίζει καλλίτερα παντός άλλου, ότι το να επιβάλεις φόρους σε μια οικονομία αυτής της κατάστασης είναι σα να συνιστάς αφαίμαξη σε ένα ασθενή, που πάσχει από αναιμία.

Κανένας δεν περίμενε ότι οι Τράπεζες θα «τιμούσαν» το σχέδιο νόμου το οποίο πρόκειται να ψηφιστεί, τέθηκε σε «δημόσια διαβούλευση» κι από κεί πέρασε στην υπουργική διαβούλευση κι ακόμη το ψάχνουμε.

Η κυβέρνηση ακολουθώντας τη λαική ρήση «όποιος θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει» τόχει ρίξει σε συνεχείς παλινωδίες , ολοι λένε ότι τρέχουν και ολο γυρνάνε γύρω από έναν κύκλο , ότι δεν βρήκανε τον κατάλληλο βηματισμό (οι ιδιες παλιές εκφράσεις , οι ίδιες κι απαράλαχτες δικαιολογίες της ΝΔ) ο πρωθυπουργός ταξιδεύει συνεχώς και οι υπουργοί του διαβουλεύονται επίσης ρίχνοντας καρφιά ο ενας στον άλλο μέσω των καναλιών με τον Αντιπρόεδρο να μας λέει το αμίμητο «Δεν βάζουμε νέους φόρους, αυξάνουμε τους παλιούς !!!!» .

Ωραία είκόνα , απο μια «ωραία οικογένεια» για να μπορούν να αλωνίζουν οι Τράπεζες, οι οποίες αφού κράτησαν μια στάση αναμονής στην αρχή, είδαν πως κινείται η κυβέρνηση και κόβοντας κίνηση πέρασαν στην επίθεση.

Οι Τράπεζες τίποτε δεν κάνουν φυσικά τυχαία. Η διαχειριστική τους χρήση κλείνει σε ένα μήνα και πρέπει να κλείσουν τον ισολογισμό τους στο 2009 με οσο το δυνατόν λιγότερες επισφάλειες (τη χασούρα των δανείων), που αυτή τη στιγμή σε μέσους όρους έχουν εκτιναχθεί στο 10% με αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους.

Στην απέλπιδα αυτή προσπάθεια τους να κλείσουν την ψαλίδα, έχουν αποδυθεί ανάλγητα σε έναν αγώνα τρομοκράτησης των δανειοληπτών με δικαστικές αποφάσεις , κατασχέσεις και πλειστηριασμούς για οποιοδήποτε ,ακόμη και αστείο πόσό, που τους ορίζουν για τον Γενάρη με προφανή στόχο να περισώσουν, να μαζέψουν η να συμμαζέψουν (διαλέγετε όποια έκφραση θέλετε) ο,τι είναι δυνατόν από όποιον θα ήταν διατεθειμένος να «τσιμπήσει» από την τακτική τους.

Το οικονομικό επιτελείο τα γνώριζε η έπρεπε να τα γνωρίζει όλα αυτά και γιαυτό όχι μόνο έπρεπε να επισπεύσει το νομοσχέδιο αλλά και να το θέσει σε άμεση εφαρμογή

Στη θεματική που ανοίχθηκε για το νομοσχέδιο είχα γράψει

"Βεβαίως μια πρόταση δεν μπορεί να προβλέπει η να λύνει τα πάντα, μπορεί όμως παράλληλα με το υπο συζήτηση νομοσχέδιο να σχεδιασθεί και άλλο με κύριους άξονες
-την τηρηση της τραπεζικής δεοντολογίας
-την θέσπιση κανόνων και μέτρων κατά των Τραπεζών
-την κανονιστική υποχρέωση των Τραπεζών να δανείζουν με βάση το εισόδημα αλλα και να κοστολογούν τα δάνεια τους επίσης με βάση το εισόδημα σε ευθεία αναλογία και όχι αντίστροφη με αυτό. Δεν μπορεί ο μικροεισοδηματίας να παίρνει δάνειο με 14-17% και ο μεγαλοεισοδηματίας με 4% γιατί είναι μεγαλο-πελάτης τους.. Κι αν για το μεγάλο έχουν δυσκολία (δικό τους πρόβλημα) για τον μικρό και ταλαίπωρο πρέπει να θεσπισθεί ένα μέγιστο επιτόκιο π.χ. μέχρι 5% η παραβίαση του οποίου από την Τράπεζα σε περίπτωση καταγγελίας του δανείου η αναγκαστικής εκτέλεσης θα συνεπάγεται λόγο ακύρωσης της καταγγελίας της.

Οι Τράπεζες βέβαια δεν θα σταματήσουν να πουλάνε λεφτά ούτε τις παραπλανητικές διαφημίσεις τους για εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, η γαμο-δάνεια (εκ του γάμου!!)
Κι αντε ότι έγινε, εγινε , τι πρόνοια λαμβάνεται από εδώ και πέρα με τον υπο ψήφιση νόμο? Πως προστατεύεται ο καταναλωτής,ο αυριανός δανειολήπτης που για να πάρει ένα στεγαστικό θα εξακολουθούν να του φορτώνουν, μια κάρτα visa μια mastercard και ένα καταναλωτικό σε χρόνο dt? Νομίζετε ότι θα σταματήσει και γιατί ?

Ο νόμος της καπιταλιστικής αγοράς είναι οχι μόνο αμείλικτος αλλά φονιάς στην κυριολεξία .Δεν περιμένουμε υπ αυτή την έννοια επαναστατικές αλλαγές. "

Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε και δεν πρόκειται να γίνει

Τουλάχιστον θα μπορούσε η κυβέρνηση να παρατείνει για ένα ακόμη εξάμηνο την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς ακινήτων και όπως λέει ο Δημήτρης να αναφέρεται ρητά στο νέο Νόμο ότι δικαίωμα χρήσης του θα έχουν και οι δανειολήπτες για τους οποίους εχουν ηδη εκδοθεί εκτελεστοί τίτλοι.

Αν δεν έχουν ειδικά αυτοί το προνόμιο συνδρομής του νεου Νόμου, τότε ποιοι το έχουν?